De Trophée des Fagnes was het eerste raceweekend van het seizoen voor de Special Open Trophy en meteen mijn eerste autosport weekend. Vol ongeduld keek ik uit naar vrijdag om de wagen te leren kennen op het prachtige circuit van Spa-Francorchamps.

In de eerste vrije training gaat het na 1 ronde even mis wanneer ik na Bruxelles rond ga door een wiel dat niet 100% vast staat. ’s Ochtends blijft een snelle ronde rijden moeilijk door een oliespoor dat zich strekt over de helft van de lengte van het circuit.

In de namiddag kan ik nog een 3-tal rondjes afwerken. De snelheid die ik meteen kon ontwikkelen stemde me zeker tevreden. Alsook gedroeg de wagen zich toen nagenoeg perfect.

Op zaterdag stond na de endurance kwalificatie de sprint kwalificatie op het programma. Ik nam deze voor mijn rekening. Na lang overleg besloten om toch naar buiten te gaan op regenbanden aangezien de piste al volledig nat lag. Tijdens deze 20 minuten durende kwalificatie kon ik 6 snelle ronden rijden. Na de kwalificatie was de verbazing groot toen bleek dat ik op pole stond met maar liefst 1.7s marge op de 2^de plek.

Zaterdagnamiddag kreeg ik de kans om wegens afwezigheid van  een piloot in te vallen tijdens de endurance wedstrijd en zo extra kilometers te doen. Iets wat alleen maar in mijn voordeel kon spelen voor zondag. Tijdens de endurance wedstrijd reed ik de 2^de snelste tijd in de Super 7 klasse. Daar had zeker een snelste raceronde ingezeten als de band rechtsachter niet was leeggelopen.

Op zondag was het dan eindelijk zover! Mijn allereerste autosport wedstrijd waar ik meteen vanop pole mocht vertrekken op het legendarische circuit van Spa-Francorchamps.
Ik had een prima start en kwam uitstekend weg uit de eerste bocht. Vlak voor het aansnijden van Raidillon komt P2 even kijken maar ik geef niet af en kan als 1^ste richting Combes rijden. Mijn grootste opdracht was op kop blijven tot in Combes. Na een geslaagde verdediging kwam ik daar zoals de bedoeling was als 1^ste uit.
Vanaf dan kon ik 2 ronden lang een klein gaatje trekken dat maximaal 3 seconden werd. In de 3^de ronde begon de wagen enorm hard te schuiven waardoor ik mijn opgebouwde voorsprong als sneeuw voor de zon zag verdwijnen en in de verdediging moest. 3 ronden lang lukt dit tot Ragnar VDH zich er in Blanchimont naast zet.  We gaan met 2 richting bustop, het werd een kwestie wie het laatst durfde remmen. Uiteindelijk trok ik aan het langste eind en reed ik bij het ingaan van de 6^de ronde terug op kop.
De 2 laatste ronden bleef ik hard verdedigen om zo mijn eerste overwinning in de wacht te slepen na een bloedstollende strijd!

Graag had ik iedereen van Westfield Belgium willen bedanken voor de support en hulp. Zonder hen was dit absoluut niet mogelijk geweest!