Na een jaar niet te hebben deelgenomen aan de 24u van Eupen besloot ik dit jaar toch terug mee te doen en dit met mijn traxxis teamgenoten Stefan Verhofsté, Nick Van Ostade, Bjorn Vermeulen, Peter Neefs en Kenny Verbinnen.
Zoals al enkele wedstrijden de gewoonte is werd ook nu weer met een minimale totale pitstop tijd gewerkt. Deze bedroeg 1720 seconden verspreid over minimaal 34 pitstops (kartwissels inbegrepen).
De 24u in Eupen start reeds enkele jaren op vrijdagavond en dat was dit jaar niet anders. Helaas had ik vrijdagavond nog les waardoor ik pas tien minuten voor de start van de wedstrijd aanwezig was, trainen was daardoor helaas uitgesloten voor mij.
Stefan was er echter wel al vrij vroeg en hij reed de kwalificatie en nam de start van de wedstrijd voor zijn rekening. Hij reed een ijzersterk begin en kon ons van de zesde naar een mooie vierde plek brengen.
Na Stefan nam Bjorn het over die ook meteen een mooi tempo kon aanhouden.
Meteen daarna was het mijn beurt en ik kon vrij snel constante tijden rijden in een iets mindere kart. Naar het einde van mijn stint versnelde ik echter nog wat, dat gaf me een goed gevoel voor de volgende stints.
Ik had nadien even vrij tot 6u in de ochtend waardoor ik besloot wat te gaan slapen in mijn tent die ik bij aankomst samen met mijn vriendin had opgezet. Toen ik ’s ochtends terug in de karting arriveerde reden we rond op een zevende plaats maar we hadden al meer tijd in de pit gestaan dan onze naaste concurrenten.
In mijn tweede stint kreeg ik een goede kart en daar was ik bijna constant snelste op de baan mee, een flinke opsteker omdat we daardoor veel tijd wonnen op de teams voor ons.
Rond 7u ’s ochtends was ik vrij tot 18u ’s avonds voor mijn laatste drie stints. Ik besloot gretig gebruik te maken van deze tijd om op de aanwezige simulator te spelen waar een prachtige prijs verbonden was aan de snelste tijd van het weekend, namelijk een uur rijden in een Fun Cup wagen op het circuit van Mettet!
Na enkele goede pogingen zette ik een sterk rondje op de tabellen dat uiteindelijk ook tot het einde zou blijven staan!
Rond 6u was het tijd voor mijn derde stint, een degelijke kart en ik was terug bij de snelsten op de baan. We reden op dat moment nog altijd rond op de zevende plaats en we hadden het gevoel dat zesde nog mogelijk was.
Nick nam het van me over voor zijn laatste stint, ik reed nadien mijn vierde stint in een kart die niet vooruit te branden was door een enorm losse achterkant. Gelukkig verloren we niet al teveel tijd.
Stefan reed daarna zijn laatste stint en gaf dan het stuur terug door aan mij. Het gat met het team op de zesde plaats was toen 16 seconden. Doordat we in de laatste stint met 5-6 tienden per ronde inliepen hadden we op tien minuten van het einde een marge van tien seconden op hen uitgebouwd!
Zodoende werden wij toch als zesde afgevlagd, een mooi resultaat in een extreem snel en internationaal deelnemersveld.
Bij het overlopen van alle teams kregen we ook de ’team spirit’ prijs, iets wat nog maar eens bewijst dat ons team meer is dan enkel een aantal teamgenoten die wedstrijden rijdt. Daarbovenop werd ik ook vermeld als winnaar van de simulator contest, een leuke afsluiter van wat alweer een enorm leerrijke en mooie 24u was!
Graag wil ik mijn teamgenoten bedanken voor hun inzet en sterke stints doorheen deze 24u!
Ikzelf wou het zeker eens proberen aangezien ik wel dikwijls bezig ben met race-sims. Er stond geen limiet op het aantal runs dat je mocht doen, dus ging de ene er al iets fanatieker tegenaan dan de ander.