In het weekend van 18 en 19 februari stond het IEKC (Indoor European Kart Challenge) op het programma. Ik besloot me eind vorig jaar toch in te schrijven en zo de strijd aan te gaan met de beste Europese indoorkarters.

Uiteindelijk schreven 118 deelnemers zich in. Er werden acht kwalificatie wedstrijden verreden, de top 45 reed nadien een halve finale en de top 15 een finale. De rijder met het meeste punten na de finale won dus de titel.

Op vrijdag reed ik 10 training heats, 5 in de normale richting en 5 in de omgekeerde richting. Ik merkte al snel dat de omgekeerde richting me een stuk beter lag dan de normale richting. Afwachten dus wat het zou worden op zaterdag omdat toen de vier heats in normale richting werden gereden en slechts één in omgekeerde richting. De overige drie heats in omgekeerde richting werden zondag gereden. Tijdens elke heat was er één verplichte (getimede) pitstop om zo meer inhaalmogelijkheden te bieden.

Elke kwalificatie heat werd voorafgegaan door slechts twee vliegende rondes, een extra uitdaging die in mijn voordeel moest gaan spelen!

Race 1: P5 in kwalificatie met een behoorlijke kart, iets te conservatief in mijn snelle ronde helaas wat me uiteindelijk P3 heeft gekost. Op P6 geëindigd na een iets te late pitstop, een gemiste kans aangezien P4 mogelijk was geweest. Een matige start dus maar zeker niks verloren!

Race 2: P4 in kwalificatie, een behoorlijke snelle ronde in kwalificatie, weinig op aan te merken denk ik. Bij de start van de wedstrijd werd ik lichtjes gehinderd waardoor ik besloot vroeg te pitten. Had gedurende een 6-tal ronden vrije baan waardoor ik goed kon doorrijden tot plots de rijder op P7 vertrokken vlak voor me uit de pit komt. Een slecht werkende laser gaf hem een voordeel van 2 seconden t.o.v. de andere rijders. Uiteindelijk op P4 afgevlagd maar door de diskwalificatie van de winnaar (wegens niet respecteren van het minimumgewicht) schoof ik nog op naar P3, mijn eerste podium dus. Ergens knaagde het aangezien ik zonder die slecht werkende laser 2de was geworden.

Na twee races stond ik op P30 in het algemeen klassement, op zich redelijk behoorlijk omdat ik wist dat de gewone richting niet mijn sterkste punt was.

Race 3: ik kwalificeer me op P6, echt een sterk rondje. Viel na de start meteen terug in het pak en kon op geen enkele manier aansluiten op de rijders die me voorbij kwamen. Zoals mijn vermoeden al aangaf, mijn kart werd ronde per ronde trager. Blijkbaar bleef de rem steeds meer en meer hangen. Uiteindelijk op P8 geëindigd met een kart waar voordien wedstrijd mee werd gewonnen, jammer…

Race 4: Rampzalige kwalificatie waarin ik in de eerste rem zone van mijn snelle ronde rechtdoor schiet, ik merkte meteen dat er iets mis was. Na de kwalificatie bleek de houder van de remschijf los te zitten. Pas na een hele discussie kreeg ik de toelating de kart te wisselen, jammer dat de wedstrijdleiding zo lang tegenstribbelde… Vertrokken op P11 met een behoorlijke kart om vervolgens naar P5 te stormen op 15 ronden tijd! Gelukkig nog wat punten kunnen sprokkelen al had hier zeker ook meer in gezeten.

Race 5: Schitterende kart in een redelijke groep. Had slechts één snelle ronde nodig om mezelf van pole te verzekeren en dat met een voorsprong van 0,33s op de tweede positie. Van bij de start kon ik meteen een kloof slaan met de rest om zo onbedreigd naar mijn eerste overwinning van het weekend te rijden. Deze overwinning was broodnodig om mijn klassement te reden maar ook om er mentaal terug wat bovenop te komen na de mechanische pech in de twee vorige heats.

Na de eerste dag stond ik op de 26ste plaats in het algemeen klassement en op slechts vier punten van een finale plaats. Gezien de omstandigheden kon ik daar niet ontevreden mee zijn, al knaagde het enorm, vooral omdat ik zelf op een mindere kwalificatie na foutloos was gebleven.

Race 6: In de zesde race kreeg ik een behoorlijke kart waarmee ik me op de derde plek wist te kwalificeren op slechts 0,05s van de pole. Jammer want het extra puntje voor pole positie was zeker welkom geweest. Bij de start merk ik meteen dat de karts van de rijders voor mij simpelweg te snel zijn. Ik probeer aan te pikken maar beetje bij beetje rijden ze toch weg. Ik finish uiteindelijk op de derde plaats, mijn derde podium van het weekend.

Door mijn podium schoof ik meteen op naar de 22ste plek in het algemeen klassement. Het verschil met de top 15 bleef vier punten.

Race 7: Alweer een behoorlijke kart, maar opnieuw ‘slechts’ een derde plek in de kwalificatie. Eigenlijk bijna exact hetzelfde verhaal als in race 6 waar ik de leiders ook niet kon volgen eens de wedstrijd werd gestart. Ik kon de rijder op P2 de eerste rondes nog volgen maar uiteindelijk diende ik hem toch te laten gaan. Hij reed op dat moment in de kart waarmee ik race vijf had gewonnen dus ik wist hoe goed die kart was. Verder geen risico genomen en opnieuw een derde plek als resultaat en P23 in het algemeen klassement op, jawel, vier punten van de top 15.

Race 8: Heat des doods. Zéér veel snelle rijders in deze heat en een tamme kart voorspelden niet veel goeds. Wist me toch nog op P5 te kwalificeren wat me enigszins verbaasde. Deze keer kon ik de trein voor me wel volgen en had ik het gevoel dat er misschien wel een podium in zat tot de rijder achter me van heel ver me probeert in te halen en me los in de flank raakt. Ik zakte daardoor weg naar de zevende plek maar gelukkig kreeg die rijder wel nog een straf waardoor ik dat plekje terug won. P6 als resultaat, meer zat er na die ram actie niet meer in helaas…

Door die zesde plaats was ik wel teruggezakt naar P26 en een achterstand van acht punten op een finale plek. Alles was echter nog mogelijk want in de halve finale waren dubbele punten te verdienen en die werd verreden in mijn favoriete omgekeerde richting. Een goede loting was wel doorslaggevend maar ik wist dat een top drie er zeker in zat indien dat het geval was.

Halve finale A: Ik werd ingedeeld in halve finale A, mijn inziens was dat misschien wel de minst moeilijke halve finale. Bij de loting waren er al een heleboel mindere karts geloot dus mijn hoop op een goede was wat gestegen tot ik kart 27 uit de zak trek. Die kart was in de voorgaande halve finales tweemaal allerlaatste geworden terwijl er telkens behoorlijk snelle rijders mee hadden gereden, de moed zakte in mijn schoenen en ik wist dat een finale plaats onmogelijk was. Uiteindelijk weet ik er toch nog een elfde plaats mee uit de brand te slepen in de kwalificatie. In de race werd al snel duidelijk hoe traag de kart was, ik verloor nog een plekje waardoor ik op de twaalfde plaats mijn halve finale finishte.

Door dit alles werd ik 29ste algemeen na een mijn inziens quasi foutloos weekend, helaas zat er niet meer in na teveel te zijn geplaagd door mechanische pech en het missen van dat beetje geluk tijdens de loting.