Om hun seizoensafsluiter extra speciaal te maken had de organisatie van Formula Karting besloten een ander raceformat te gebruiken. Er werden drie hotlaps voorzien. Na elke hotlap vielen de traagste zes rijders af. In plaats van vijf verschillende heats, werd geopteerd om één wedstrijd van 70 minuten te rijden.
De wedstrijd ging door op de altijd uitdagende piste van FKI te Machelen. Als extra had het die dag al flink geregend, waardoor het er naar uit zag dat we de race zouden afwerken in natte omstandigheden.
Tijdens de trainingsessies voelde ik dat de piste me enorm lag en dat, ondanks het alweer een hele tijd geleden was, ik goed overweg kon met de natte omstandigheden.
Tijdens de eerste hotlap nam ik geen risico’s, de snelste 14 rijders gingen namelijk door. Ik stond comfortabel in de top 5, een bevestiging van mijn goede vorm.
In mijn twee hotlap merk ik dat mijn kart aanzienlijk minder grip had op de natte stukken. Ik wist me uiteindelijk op P6 te kwalificeren, de snelste 8 rijders gingen door.
De derde en laatste hotlap hoopte ik op een goede kart, om mogelijks een gooi te kunnen doen naar de pole positie. Niks was minder waar helaas. Met één van de minste karts uit het pak kwam ik niet verder dan de 6de plek. Dat was meteen ook de kart waarmee ik de wedstrijd moest starten.
Tijdens de wedstrijd waren er twee verplichte kartwissels. Deze moesten gebeuren ten vroegste na 15 min wedstrijd en voor 15 min van het einde. Ik was van plan om na 15 min meteen te gaan wisselen om hopelijk met een betere kart terrein te kunnen goedmaken.
Bij de start verloor ik twee plaatsen waardoor ik rondreed op P8 en behoorlijk wat tijd verloor op de leiders. Na 15 minuten dook ik als eerste naar binnen om mijn eerste kartwissel uit te voeren. In mijn outlap zie ik de leiders niet heel ver achter me rijden. De opluchting was dan ook groot als ik vanaf ronde 1 snelste op de baan bleek. Mijn achterstand verkleinde ronde per ronde waardoor ik virtueel dichter bij de leiding kwam, op dat moment in handen van Dylan De Wolf. Hij was op dat moment de enige die mijn pace kon matchen.
Een hele poos over halfweg zag ik Dylan de pits in rijden. Ik had op dat moment de ideale trackpositie en kon in dezelfde ronde nog pitten om zijn kart over te nemen. Mijn twee kartwissels waren op dat moment gebeurd en ik kon de wedstrijd uitrijden met een nog snellere kart. De ronde na mijn tweede kartwissel word ik echter vol in de flank geraakt door Eliano De Vos wanneer hij de pit uit komt gereden. Hij lag op dat moment op een ronde achterstand (hij werd uiteindelijk 17de), waardoor hij niks te winnen had met die move. Extra zuur is het hele voorval als nadien Ruben Boutens vlak voor mij de pit uit komt na zijn tweede kartwissel. Ik probeer enkele keren voorbij Ruben te gaan, maar krijg m’n kart er telkens niet voldoende naast. Even later zien we Dylan voor ons uit rijden die na zijn tweede kartwissel een wel heel trage kart heeft gekregen. Een tactische fout van hem zorgde ervoor dat zowel Ruben als ik zienderogen inliepen op hem. Ruben kon hem vrij snel voorbij. Bij mij duurde het iets langer, omdat Dylan wist welke hoeken hij zeker moest afschermen. Als ik uiteindelijk dan toch voorbij Dylan raak, was Ruben al te ver weg om nog aanspraak te maken op de overwinning…
Uiteindelijk werd ik dus tweede na deze enorm boeiende GP, al was dit toch ook een beetje zuur. Zonder dat incident met Eliano was ik ongetwijfeld voor Ruben op de baan gebleven en dan was het nog een heel andere wedstrijd geweest.
Door mijn twee podiumplaatsen in Kortrijk en Machelen respectievelijk, klom ik uiteindelijk nog op naar de negende plaats in het algemene klassement. Had ik een volledig seizoen meegereden, was ik vrijwel zeker op een vierde plek en misschien zelfs op een derde plek geëindigd!
