Tag archieven: finale

P2 tijdens de seizoensafsluiter van Formula Karting!

Geef een reactie

Om hun seizoensafsluiter extra speciaal te maken had de organisatie van Formula Karting besloten een ander raceformat te gebruiken. Er werden drie hotlaps voorzien. Na elke hotlap vielen de traagste zes rijders af. In plaats van vijf verschillende heats, werd geopteerd om één wedstrijd van 70 minuten te rijden.

De wedstrijd ging door op de altijd uitdagende piste van FKI te Machelen. Als extra had het die dag al flink geregend, waardoor het er naar uit zag dat we de race zouden afwerken in natte omstandigheden.

Tijdens de trainingsessies voelde ik dat de piste me enorm lag en dat, ondanks het alweer een hele tijd geleden was, ik goed overweg kon met de natte omstandigheden.

Tijdens de eerste hotlap nam ik geen risico’s, de snelste 14 rijders gingen namelijk door. Ik stond comfortabel in de top 5, een bevestiging van mijn goede vorm.

In mijn twee hotlap merk ik dat mijn kart aanzienlijk minder grip had op de natte stukken. Ik wist me uiteindelijk op P6 te kwalificeren, de snelste 8 rijders gingen door.

De derde en laatste hotlap hoopte ik op een goede kart, om mogelijks een gooi te kunnen doen naar de pole positie. Niks was minder waar helaas. Met één van de minste karts uit het pak kwam ik niet verder dan de 6de plek. Dat was meteen ook de kart waarmee ik de wedstrijd moest starten.

Tijdens de wedstrijd waren er twee verplichte kartwissels. Deze moesten gebeuren ten vroegste na 15 min wedstrijd en voor 15 min van het einde. Ik was van plan om na 15 min meteen te gaan wisselen om hopelijk met een betere kart terrein te kunnen goedmaken.

Bij de start verloor ik twee plaatsen waardoor ik rondreed op P8 en behoorlijk wat tijd verloor op de leiders. Na 15 minuten dook ik als eerste naar binnen om mijn eerste kartwissel uit te voeren. In mijn outlap zie ik de leiders niet heel ver achter me rijden. De opluchting was dan ook groot als ik vanaf ronde 1 snelste op de baan bleek. Mijn achterstand verkleinde ronde per ronde waardoor ik virtueel dichter bij de leiding kwam, op dat moment in handen van Dylan De Wolf. Hij was op dat moment de enige die mijn pace kon matchen.

Een hele poos over halfweg zag ik Dylan de pits in rijden. Ik had op dat moment de ideale trackpositie en kon in dezelfde ronde nog pitten om zijn kart over te nemen. Mijn twee kartwissels waren op dat moment gebeurd en ik kon de wedstrijd uitrijden met een nog snellere kart. De ronde na mijn tweede kartwissel word ik echter vol in de flank geraakt door Eliano De Vos wanneer hij de pit uit komt gereden. Hij lag op dat moment op een ronde achterstand (hij werd uiteindelijk 17de), waardoor hij niks te winnen had met die move. Extra zuur is het hele voorval als nadien Ruben Boutens vlak voor mij de pit uit komt na zijn tweede kartwissel. Ik probeer enkele keren voorbij Ruben te gaan, maar krijg m’n kart er telkens niet voldoende naast. Even later zien we Dylan voor ons uit rijden die na zijn tweede kartwissel een wel heel trage kart heeft gekregen. Een tactische fout van hem zorgde ervoor dat zowel Ruben als ik zienderogen inliepen op hem. Ruben kon hem vrij snel voorbij. Bij mij duurde het iets langer, omdat Dylan wist welke hoeken hij zeker moest afschermen. Als ik uiteindelijk dan toch voorbij Dylan raak, was Ruben al te ver weg om nog aanspraak te maken op de overwinning…

Uiteindelijk werd ik dus tweede na deze enorm boeiende GP, al was dit toch ook een beetje zuur. Zonder dat incident met Eliano was ik ongetwijfeld voor Ruben op de baan gebleven en dan was het nog een heel andere wedstrijd geweest.

Door mijn twee podiumplaatsen in Kortrijk en Machelen respectievelijk, klom ik uiteindelijk nog op naar de negende plaats in het algemene klassement. Had ik een volledig seizoen meegereden, was ik vrijwel zeker op een vierde plek en misschien zelfs op een derde plek geëindigd!

 

Wereldkampioen bij de teams!

Geef een reactie

Na een aantal jaren het Kart World Championship aan me te laten voorbij gaan, vond ik het een mooie uitdaging om in 2018 terug aan de start te verschijnen.

De editie van dit jaar werd verreden op het indoor circuit van Silverhotel in Szczecin (Polen). Zoals je reeds eerder kon lezen, ging ik er midden juni samen met Ward en Christophe al trainen, waar we toen twee podia bemachtigden.

Op maandag en dinsdag had ik de gelegenheid nog een aantal heats te trainen. Het kampioenschap zelf liep van woensdag tot en met zondag.

Het kampioenschap bestond uit 8 heats met een hot lap kwalificatie, gevolgd door een halve finale voor de snelste 32 en een finale voor de snelste 20.

Na de trainingen had ik er in beide richtingen een goed gevoel over, ik zat heel dicht bij de allersnelste rijders, al is het toch altijd wat afwachten hoe iedereen van dag tot dag presteert.

Mijn eerste dag begon relatief goed. Ik kwalificeerde me als derde in een redelijke kart en kon hiermee naar een vierde plek in m’n heat rijden. In m’n tweede heat opnieuw een derde startplek in een heel goede kart, toch ietwat teleurgesteld daar over m’n hot lap rondje. Door een sterke strategie en snelle pitstop kwam ik op het einde toch als eerste buiten, mijn eerste heat winst dit WK was een feit!

De tweede dag begon ik zoals ik de eerste was geëindigd. Namelijk met een mindere hot lap kwalificatie die ik kon rechtzetten door opnieuw een sterke strategie en snelle pitstop waardoor ik meteen mijn tweede zege op dit WK kon boeken. In de tweede heat die dag vertrok ik vanop P4. Wat geharrewar in het begin deden me beslissen vroeg te pitten. Aanvankelijk leek dit te werken want ik kon virtueel opklimmen naar de tweede plek, tot een tragere deelnemer die nog niet had gepit, begon te verdedigen. Ik verloor te veel tijd waardoor ik terugviel naar P6, een flinke domper aangezien een derde podium (en P4 algemeen na dag 2) quasi zeker was.

Met deze vier resultaten stond ik 9de algemeen (op 133 deelnemers) en lagen we met het teamkampioenschap op kop!

Op dag drie kon ik in mijn eerste heat een 4de plek uit de brand slepen, een matige kart en enkele sterken rijders weerhielden me nipt van een podium.
De twee heat zag er aanvankelijk goed uit, een aantal zeer sterke rijders, maar ook een zeer snelle kart. De teleurstelling was echter groot toen ik me pas op P6 kon kwalificeren, het bleef het zwak punt op dit WK, die hot laps. Tijdens de race besluit ik opnieuw te gokken door vroeg te gaan pitten en zo hopelijk een aantal rijders voorbij te kunnen gaan. Net na mijn pitstop zie ik Ruben Boutens een aanval plaatsen op Opnithy Puyato voor de leiding, waardoor ze wat tijd verliezen. Door dat voorval won ik virtueel meteen 3-4 plaatsen. Ik besefte al snel dat het erop aan kwam nog wat extra tijd te winnen t.o.v. Ruben. Ik won telkens een beetje tijd, waardoor ik virtueel aan de leiding ging. Iets over halfweg breekt de riem op Rubens kart, waardoor ik vrij spel kreeg en de overwinning meteen veilig was, de vierde op dit WK!

Door opnieuw een sterke dag te rijden steeg ik naar P7 algemeen, met het team bleven we ook aan de leiding van het teamkampioenschap.

Dag vier ging een pak minder goed. Ik kreeg twee matige karts en haalde ook niet meer het niveau van de eerste drie dagen. Ik moest me tevreden stellen met een zesde en vierde plaats in mijn heats. Daardoor viel ik terug naar P11 algemeen en verloor ik de aansluiting voor het algemeen podium, met het team bleven we wel aan de leiding door sterke prestaties van mijn teamgenoten.

Op de laatste dag werden de halve finales en finale verreden. Ik werd in de eerste halve finale geloot waar ik o.a. teamgenote Selina Balneger tegenkwam. De startposities werden bepaald door een shoot-out systeem waarbij rijders één ronde met elke kart tegen elkaar reden. Doordat het die ochtend geregend had, lag de buitenpiste er wat nat bij. Mijn eerste shoot-out won ik vrij makkelijk. In de tweede ronde kwam ik uit tegen Selina. Met de eerste kart was ik iets minder dan 8 tienden sneller dan haar, ondanks een (te) grote fout in de eerste bocht. Ik wist dat mijn eerste kart een stuk sneller was, dus ik stond flink onder druk om met de tweede de schade te beperken. Helaas bleek mijn fout met de eerste kart te veel van het goede, want Selina bleek uiteindelijk 2 honderdsten sneller dan mij. Nadien bleek dat die fout mij makkelijk 15 punten heeft gekocht in het algemeen klassement (Selina won de shoot-out en won ook de halve finale met die kart).

Ik kreeg een matige kart voor de halve finale, en wist er niet meer dan een zevende plek (op 16) uit te halen, waardoor mijn individueel klassement bijna helemaal naar de vaantjes was. Ik tuimelde terug naar P21 algemeen, waardoor ik een shoot-out moest rijden om toch nog in de finale te raken. De veer was mentaal toen al grotendeels gebroken. In de shoot-out kwam ik al meteen uit tegen Giovanni Baccelieri, dé pechvogel van het WK, maar wel al de hele week bloedsnel. Ik verloor uiteindelijk met een verschil van iets meer dan een tiende over twee ronden, waardoor mijn WK erop zat en ik geen finale mocht rijden, een teleurstelling van jewelste. Het goede nieuws was, dat mijn teamgenoten wel doorstoten naar de finale, waardoor ons teamkampioenschap nog volop in leven was. In het individuele kampioenschap werd ik uiteindelijk 23ste, wat al bij al een verdienstelijke plek was, al had ik na zo’n sterk begin toch minstens op een top 10 gerekend!

In de finale deden ze echter voldoende om de titel veilig te stellen, waardoor we wereldkampioen werden in het teamklassement!

Belgian National Championship 2017

Geef een reactie

Op zaterdag 1 en zondag 2 april werd de tweede editie van het Belgian National Championship verreden op de indoorkarting piste van Hurricane Dolhain karting.

Een aantal weken voor de start van het kampioenschap had ik er samen met Traxxis teamgenoot Ward Maenhout een 4u wedstrijd meegereden als voorbereiding op het BNC.
Mijn snelheid zat toen al enorm goed in vergelijking met andere toppers, een flinke opsteker met het oog op het BNC!

Vrijdagavond 31 maart reed ik met verschillende Traxxis teamgenoten nog drie trainingsheats om de licht gewijzigde piste te verkennen. Ik wisselde van kart met Stefan Verhofsté en Mats de Jong en met beide rijders zaten mijn tijden binnen een tiende. Wetende dat beide in uitstekende vorm verkeren opnieuw een opsteker!

Het kampioenschap bestond uit vijf kwalificatie heats, een halve finale voor de top 45 en een finale voor de top 10.

Op zaterdag werden de eerste vijf kwalificatie heats verreden waar ik een tweede, vierde, vierde, vijfde en elfde plaats wist te behalen.

In mijn eerste heat werd ik initieel derde tot race winnaar Rico Haarbosch 5kg te licht werd bevonden en ik dus een plekje opschoof. Meer zat hier niet in denk ik. Uiteindelijke winnaar Thom van Dijk reed net dat tikkeltje te ver weg op de rechte lijn om zuivere aanval te plaatsen.

Tijdens de kwalificatie van mijn tweede race kreeg ik één van de snelste karts van het pak, ware het niet dat deze ondertussen een handicap van 5kg had gekregen omdat deze te snel was bevonden in de eerste reeks kwalificatieheats. 5kg die me uiteindelijk zuur zou opbreken en die me minstens twee plaatsen (en vier belangrijke punten) in de wedstrijd kostten…

In de derde wedstrijd kreeg ik opnieuw een behoorlijke kart maar was er niks aan Benjamin Kaivers in een enorm snelle kart 3 te doen. Tijdens de wedstrijd kan ik door middel van de pitstops Romano Franssen en Rico Haarbosch passeren en doorstoten naar de tweede plaats. Romano wist me enkele ronden voor het einde mooi te passeren waardoor ik me begon te focussen die laatste podium plek vast te houden. Dat was echter zonder Rico Haarbosch gerekend die zich toch in een gat gooide dat niet groot genoeg was. Groot was mijn verbazing dan ook dat de marshall die in die bepaalde bocht stond het manoevre goedkeurde. Romano zei na de wedstrijd dat het gat bij hem zeker te klein was om daar een poging te wagen, een ronde later bleef ik daar even kort. P4 als resultaat en opnieuw twee zure punten verloren.

De vierde kwalificatiewedstrijd was er ééntje van enorm hoog niveau en met een goede middenmotor slaagde ik er dan ook niet in verder te raken dan P5. Frustrerend

Tijdens de laatste kwalificatiewedstrijd werd elke kans op een finale plaats me ontnomen door de reeds gedubbelde André Loshe. Hij ramde zich los in een duel om de derde plaats waardoor ik kwam vast te staan, onbegrijpelijk…

Pitstop halve finale

Op zondag kreeg ik kart 1 in mijn halve finale. Aanvankelijk bleek dat een goede kart, tot deze kart als tweede traagste uit de finale shootout kwam waar iedereen een hotlap reed met elke kart.
Ik kwalificeer me nog op P4 en kan door een vroege pitstop wat terrein winnen op de drie koplopers met Ward Maenhout helemaal vooraan. Ik had voor de wedstrijd afgesproken met Traxxis teamgenoot Nick van Ostade hem voor te laten indien ik de kans kreeg om hem zo te helpen zijn finale plaats veilig te stellen. Uiteindelijk mislukt mijn plan nipt om door mijn vroege pitstop de leiding over te nemen, mede dankzij een (veel) langzamere Spanjaard die onbegrijpelijk zijn shortcut nam waardoor ik vlak in zijn bumper kwam en veel tijd verloor.
Doordat ik terug op P4 reed met Nick vlak achter me besloot ik hem de laatste ronde voorbij te laten gaan en zo dus als 5de te finishen.

Uiteindelijk eindigde ik het kampioenschap op een 16de plaats algemeen op 59 deelnemers. Iets waar ik niet voor naar Dolhain was afgezakt al is dat tikkeltje geluk zo belangrijk de dag van vandaag in het indoorkarten omdat het niveau zo hoog ligt. Zonder Nick voorbij te laten was ik 13de geworden al was dat ook onvoldoende geweest voor een finale plaats.

Jammer om zo twee kampioenschappen te moeten afsluiten wetende dat er echt veel meer in zat. Laat ons hopen dat het volgende keer WEL meezit!

IEKC 2017

Geef een reactie

In het weekend van 18 en 19 februari stond het IEKC (Indoor European Kart Challenge) op het programma. Ik besloot me eind vorig jaar toch in te schrijven en zo de strijd aan te gaan met de beste Europese indoorkarters.

Uiteindelijk schreven 118 deelnemers zich in. Er werden acht kwalificatie wedstrijden verreden, de top 45 reed nadien een halve finale en de top 15 een finale. De rijder met het meeste punten na de finale won dus de titel.

Op vrijdag reed ik 10 training heats, 5 in de normale richting en 5 in de omgekeerde richting. Ik merkte al snel dat de omgekeerde richting me een stuk beter lag dan de normale richting. Afwachten dus wat het zou worden op zaterdag omdat toen de vier heats in normale richting werden gereden en slechts één in omgekeerde richting. De overige drie heats in omgekeerde richting werden zondag gereden. Tijdens elke heat was er één verplichte (getimede) pitstop om zo meer inhaalmogelijkheden te bieden.

Elke kwalificatie heat werd voorafgegaan door slechts twee vliegende rondes, een extra uitdaging die in mijn voordeel moest gaan spelen!

Race 1: P5 in kwalificatie met een behoorlijke kart, iets te conservatief in mijn snelle ronde helaas wat me uiteindelijk P3 heeft gekost. Op P6 geëindigd na een iets te late pitstop, een gemiste kans aangezien P4 mogelijk was geweest. Een matige start dus maar zeker niks verloren!

Race 2: P4 in kwalificatie, een behoorlijke snelle ronde in kwalificatie, weinig op aan te merken denk ik. Bij de start van de wedstrijd werd ik lichtjes gehinderd waardoor ik besloot vroeg te pitten. Had gedurende een 6-tal ronden vrije baan waardoor ik goed kon doorrijden tot plots de rijder op P7 vertrokken vlak voor me uit de pit komt. Een slecht werkende laser gaf hem een voordeel van 2 seconden t.o.v. de andere rijders. Uiteindelijk op P4 afgevlagd maar door de diskwalificatie van de winnaar (wegens niet respecteren van het minimumgewicht) schoof ik nog op naar P3, mijn eerste podium dus. Ergens knaagde het aangezien ik zonder die slecht werkende laser 2de was geworden.

Na twee races stond ik op P30 in het algemeen klassement, op zich redelijk behoorlijk omdat ik wist dat de gewone richting niet mijn sterkste punt was.

Race 3: ik kwalificeer me op P6, echt een sterk rondje. Viel na de start meteen terug in het pak en kon op geen enkele manier aansluiten op de rijders die me voorbij kwamen. Zoals mijn vermoeden al aangaf, mijn kart werd ronde per ronde trager. Blijkbaar bleef de rem steeds meer en meer hangen. Uiteindelijk op P8 geëindigd met een kart waar voordien wedstrijd mee werd gewonnen, jammer…

Race 4: Rampzalige kwalificatie waarin ik in de eerste rem zone van mijn snelle ronde rechtdoor schiet, ik merkte meteen dat er iets mis was. Na de kwalificatie bleek de houder van de remschijf los te zitten. Pas na een hele discussie kreeg ik de toelating de kart te wisselen, jammer dat de wedstrijdleiding zo lang tegenstribbelde… Vertrokken op P11 met een behoorlijke kart om vervolgens naar P5 te stormen op 15 ronden tijd! Gelukkig nog wat punten kunnen sprokkelen al had hier zeker ook meer in gezeten.

Race 5: Schitterende kart in een redelijke groep. Had slechts één snelle ronde nodig om mezelf van pole te verzekeren en dat met een voorsprong van 0,33s op de tweede positie. Van bij de start kon ik meteen een kloof slaan met de rest om zo onbedreigd naar mijn eerste overwinning van het weekend te rijden. Deze overwinning was broodnodig om mijn klassement te reden maar ook om er mentaal terug wat bovenop te komen na de mechanische pech in de twee vorige heats.

Na de eerste dag stond ik op de 26ste plaats in het algemeen klassement en op slechts vier punten van een finale plaats. Gezien de omstandigheden kon ik daar niet ontevreden mee zijn, al knaagde het enorm, vooral omdat ik zelf op een mindere kwalificatie na foutloos was gebleven.

Race 6: In de zesde race kreeg ik een behoorlijke kart waarmee ik me op de derde plek wist te kwalificeren op slechts 0,05s van de pole. Jammer want het extra puntje voor pole positie was zeker welkom geweest. Bij de start merk ik meteen dat de karts van de rijders voor mij simpelweg te snel zijn. Ik probeer aan te pikken maar beetje bij beetje rijden ze toch weg. Ik finish uiteindelijk op de derde plaats, mijn derde podium van het weekend.

Door mijn podium schoof ik meteen op naar de 22ste plek in het algemeen klassement. Het verschil met de top 15 bleef vier punten.

Race 7: Alweer een behoorlijke kart, maar opnieuw ‘slechts’ een derde plek in de kwalificatie. Eigenlijk bijna exact hetzelfde verhaal als in race 6 waar ik de leiders ook niet kon volgen eens de wedstrijd werd gestart. Ik kon de rijder op P2 de eerste rondes nog volgen maar uiteindelijk diende ik hem toch te laten gaan. Hij reed op dat moment in de kart waarmee ik race vijf had gewonnen dus ik wist hoe goed die kart was. Verder geen risico genomen en opnieuw een derde plek als resultaat en P23 in het algemeen klassement op, jawel, vier punten van de top 15.

Race 8: Heat des doods. Zéér veel snelle rijders in deze heat en een tamme kart voorspelden niet veel goeds. Wist me toch nog op P5 te kwalificeren wat me enigszins verbaasde. Deze keer kon ik de trein voor me wel volgen en had ik het gevoel dat er misschien wel een podium in zat tot de rijder achter me van heel ver me probeert in te halen en me los in de flank raakt. Ik zakte daardoor weg naar de zevende plek maar gelukkig kreeg die rijder wel nog een straf waardoor ik dat plekje terug won. P6 als resultaat, meer zat er na die ram actie niet meer in helaas…

Door die zesde plaats was ik wel teruggezakt naar P26 en een achterstand van acht punten op een finale plek. Alles was echter nog mogelijk want in de halve finale waren dubbele punten te verdienen en die werd verreden in mijn favoriete omgekeerde richting. Een goede loting was wel doorslaggevend maar ik wist dat een top drie er zeker in zat indien dat het geval was.

Halve finale A: Ik werd ingedeeld in halve finale A, mijn inziens was dat misschien wel de minst moeilijke halve finale. Bij de loting waren er al een heleboel mindere karts geloot dus mijn hoop op een goede was wat gestegen tot ik kart 27 uit de zak trek. Die kart was in de voorgaande halve finales tweemaal allerlaatste geworden terwijl er telkens behoorlijk snelle rijders mee hadden gereden, de moed zakte in mijn schoenen en ik wist dat een finale plaats onmogelijk was. Uiteindelijk weet ik er toch nog een elfde plaats mee uit de brand te slepen in de kwalificatie. In de race werd al snel duidelijk hoe traag de kart was, ik verloor nog een plekje waardoor ik op de twaalfde plaats mijn halve finale finishte.

Door dit alles werd ik 29ste algemeen na een mijn inziens quasi foutloos weekend, helaas zat er niet meer in na teveel te zijn geplaagd door mechanische pech en het missen van dat beetje geluk tijdens de loting.

 

Race Promotion Night 2015

Geef een reactie

Op 7 november vond de seizoensafsluiter van het BGDC kampioenschap en dus ook van de BMW Clubsport Trophy plaats. Bernard en ik hadden maar één doel, voor de #251 (Donniacuo/Scamardi/Jamar) en #325 (Eyckmans/Dewulf/Maassen) eindigen om zo de titel te winnen.

De dag werd op gang geschoten met een 1u durende vrije training om 9u10. De dag begon nat maar we besloten onze regenbanden te sparen voor de wedstrijd indien dat nodig zou zijn. Bernard en ik reden elk een handvol rondjes en voelden meteen aan dat de auto het behoorlijk goed deed. Opnieuw super werk geleverd dus door het hele DZ Competition team na de veldslag in Spa!

Om 11u10 was het tijd voor de laatste kwalificatie van het seizoen, we waren nog niet op pole vertrokken dit jaar en daar wilden we maar al te graag verandering in brengen. Bernard vertrok op een natte piste op semi-slicks, we zagen echter al snel dat de piste zeer snel opdroogde en het de juiste keuze was om niet op regenbanden te vertrekken en ze te sparen. Hij zette de wagen op P2 net achter #58 van Donniacuo/Donniacuo die wel op regenbanden waren vertrokken en in de beginfase iets sneller bleken te zijn. Ik nam het van hem over en kon in mijn eerste vliegende ronde niet verbeteren naar P1 aangezien de auto even sputterde wegens brandstof tekort. Na het tanken was mijn eerste snelle ronde wel voldoende voor de pole, 1’56’8. Op het einde kreeg ik toelating om nog een snelle ronde te rijden waarin ik nog 1 tiende verbeterde, 1’56’7 en een marge van 1,3s op P2, een flinke opsteker voor het hele team!

Na de kwalificatie werden de laatste controles doorgevoerd op de auto alsook de laatste pitstop trainingen. Omstreeks 13u30 zat ik al klaar in de auto om naar de grid te rijden, de race startte echter pas om 14u30 dus moest ik nog een hele tijd in de auto wachten.

12238218_1007305712642157_8122416036476531143_o
Tijdens de start (klik hier voor de onboard video) was ik goed weg en kon ik meteen een kloof slaan op het hele BMW Clubsport Trophy veld. De enige die ik in de beginfase nog in mijn spiegels zag, was de #251 van Donniacuo/Scamardi. Na goed 1u kreeg ik te horen dat de kloof bleef vergroten met hen, en die toen al 15 seconden bedroeg. Ik besloot het iets rustiger aan te gaan doen om de auto toch wat te sparen en kwam na 1u40 binnen met een voorsprong van ongeveer 19 seconden op de #251 en meer dan een halve minuut op de #57.

Bij het tanken liep het echter compleet mis, de pomp weigerde goed te functioneren waardoor we meer dan 4(!) minuten verloren, het was tijdens de reguliere stop dus afwachten wat het verdict zou worden. Bernard kwam de baan op in 3de positie met een ronde achterstand op de #58 en bijna twee ronden achterstand op de #57. ‘Gelukkig’ waren onze concurrenten voor het kampioenschap behoorlijk wat tijd verloren in de pits met mechanische problemen. De #251 reed nog steeds op 20 seconden achter ons maar Bernard reed vrij vlot van Scamardi weg. De #325 van Eyckmans had nog meer tijd verloren en hun achterstand bedroeg al meer dan twee ronden op ons. Bernard reed een uitermate sterk stint waarin hij foutloos bleef en constante tijden kon neerzetten. Na goed 30 minuten in zijn stint kwam de #251 binnen met een probleem aan het differentieel, hun titelkansen waren daarmee meteen weg. Ik gaf aan Bernard door zeker niet meer te pushen en het gat op de #325 van Eyckmans te controleren, hij was de enige waar we ons nog op moesten focussen.

Tijdens onze tweede tankstop verliep alles perfect, echter moest de wagen even worden binnen geduwd omdat er een stuk bladlood was losgekomen in de koffer. Het team kon dit euvel zonder al teveel tijdverlies oplossen. Ik kwam terug de baan op in 3de positie en probeerde de auto zoveel mogelijk te sparen, uitrijden was de boodschap. Na een 30-tal minuten in mijn stint komt de safety car echter de baan op, dat was een uitgelezen kans voor ons om de extra verplichte stop uit te voeren die overigens foutloos verliep. Wanneer de wedstrijd wordt hervat mocht ik kennismaken met een uitgevallen ABS systeem. Ik schoot dus ook meteen hard rechtdoor in de ‘Villeneuve’ chicane en kon nog net uit het grind blijven. Het was dus gedurende de rest van mijn stint flink opletten, tragere wagens uitremmen werd ook een stuk moeilijker. Later bleek het om een elektronisch mankement te gaan want het systeem deed het wel tijdens de laatste stint van Bernard.

12238232_1007306132642115_1406226707892142909_o

Op het moment dat ik uitstap komt een inspecteur van de RACB echter vertellen dat het lood in de koffer niet goed zou vastliggen, we verliezen er nog eens een dikke twee ronden mee waardoor we plots toch moeten gaan pushen om nog kampioen te worden. Bernard komt de ronde nadien meteen terug binnen omdat een klep van de motorkap was losgekomen, dit euvel was snel verholpen maar toen kwam de inspecteur van de RACB ons opnieuw vertellen dat het lood nog niet goed vast lag, waarom liet hij ons dan de eerste keer vertrekken? We verloren nog eens vier ronden en toen werd ons duidelijk dat de titel niet meer in onze handen lag. Bernard kwam buiten op vijf ronden van de #325 reed de stint van zijn leven en liet hele mooie dingen zien, helaas tevergeefs want het verschil was aan de meet nog altijd vier ronden.

We verloren de titel dus uiteindelijk met twee punten op Gregory Eyckmans na een ronduit belachelijke beslissing van een official.

887355_10208095142683369_9081945005705165339_o

Graag wil ik in naam van mezelf en Bernard het complete DZ Competition team bedanken voor hun eindeloze doorzettingsvermogen, moed, motivatie en teamspirit. Bedankt aan iedereen die dit jaar ons heeft gesteund, zonder jullie was dit niet mogelijk geweest!

Cé

 

Redbull kartfight Eupen 2011

Geef een reactie

De Redbull kartfight finale vond plaats op 25 Augustus te Eupen waar de 47 finalisten streden om de overwinning.

Ikzelf had me kunnen plaatsen in de finale via de Qualifier in Puurs waar ik ondanks een 4de plek een wildcard kreeg van Sam Dejonghe!

Als voorbereiding op de finale trokken we op woensdag 24 augustus naar Eupen om daar een avond te trainen en zo de nodige baan –en kartkennis op te doen.

Donderdag 25 augustus stond Eupenerkarting volledig in teken van de Redbull Kartfight. Ik wist dat er veel snelle piloten aan de start zouden staan wat de uitdaging des te groter maakte. Er werd een uitgebreide briefing gegeven i.v.m het verloop van de halve finale en de finale wedstrijd.

Voor de halve finale trok ik kart 18, in de kwalificatie bleek de motor te traag om met de top mee te kunnen… Ik werd 6de wat meer dan voldoende was om me te plaatsen in de finale (top 12 van elke halve finale ging door naar de finale). Na de halve finales werden er nogmaals karts geloot waarmee we de finale moesten aanvangen. Kart 14 ditmaal, vol goede moed stapte ik in om de finale te rijden en om voor die overwinning te strijden…

De kart was een stuk beter dan kart 18 maar kwam net iets te kort in vermogen…  Een paar ronden ver in de kwalificatie stond ik 3de waar ik niet ontevreden mee was tot de laatste ronden waar ik nog 3 plaatsen verloor. 6de startplek op een circuit waar “proper” inhalen zeer moeilijk is, was het gevolg.

Bij de start was ik meteen goed weg maar met een kart met iets te weinig vermogen maakte het voor mij onmogelijk om een poging te wagen op Kevin C. Na 30 min veel en vooral hard pushen werd ik 6de in de finale race!

Ik kon met een tevreden gevoel huiswaarts keren gezien het hoog niveau!