Het is ondertussen een traditie geworden, de 6u van FKI, jaarlijks georganiseerd eind februari door Traxxis teamgenoot Ward Maenhout. Door de jaren heen verschenen er verscheidene sterke teams aan de start wat deze wedstrijd extra aantrekkelijk maakt.

Dit jaar was dat niet anders met de opkomst van maar liefst zeven Traxxis teams, een team van Bluestar en zoals gewoonlijk ook een team van DWT.

In tegenstelling tot vorig jaar werd de wedstrijd dit jaar niet opgedeeld in twee delen waardoor we weer konden spreken van een volwaardige 6u. Zoals gewoonlijk schreef ik al vrij vroeg een team in en ging ik op zoek naar een snelle teamgenoot. Ik kwam uiteindelijk bij Mats de Jong uit en die had weinig overtuiging nodig. Met Mats won ik reeds in 2015 en werd ik de afgelopen twee edities telkens tweede, het was dus tijd voor revanche!

De kwalificatie bestond uit drie sessies van 10 minuten, 5 minuten en één ronde respectievelijk. Enkel tijdens de eerste sessie mocht van rijder worden gewisseld. Ik besloot de kart warm te rijden en na enkele ronden het stuur door te geven aan Mats. Als ik na drie ronden de pits binnen rijd staan we op P1 met een marge van 0.2s op P2. Mats verscherpt onze tijd verder naarmate de sessie vordert en houdt P1 vast. In de tweede sessie doet hij dat kunstje nog eens over om in de hot lap sessie nipt naast de pole te grijpen na een klein foutje in zijn snelle ronde.

Mats nam de eerste twee uur van de wedstrijd voor zijn rekening welke hij uitstekend verwerkte. Hij gaf het stuur door aan mij toen we goed 12 seconden bonus hadden op dichtste achtervolgers DWT.

Met twee goede kartjes kon ik het gat uitbreiden tot iets meer dan een ronde voorsprong tot na ongeveer 20 minuten met mijn tweede kart plots linksvoor het wiel afbreekt bij het binnenrijden. Ik ben gedwongen in te stappen in de vervangkart die uiteindelijk meer dan 1 seconde per ronde trager bleek. Plots werden de rollen omgedraaid en liep DWT terug in op ons. Mijn derde kart was een stuk minder al kon ik de voorsprong in handen houden vooraleer het stuur terug aan Mats te geven.

Met een snelle en vervolgens een iets mindere kart kon hij de voorsprong terug uitbouwen naar ongeveer 50 seconden.

De afsluitende stint was voor mij. Toen alle kartwissels afgerond waren was het verschil tussen ons en DWT nog een dikke 30 seconden (met nog 40′ op de klok). Met een matige kart kon ik vermijden dat DWT te snel dichter kwam waardoor we twintig minuten op het einde steeds meer zicht begonnen te krijgen op de eindoverwinning. Ik besloot op dat moment geen risico’s meer te nemen en het tempo iets te laten zakken. Daardoor kwam DWT uiteindelijk terug tot op 9 seconden, wat ons dus verzekerde van de overwinning! Bluestar werd uiteindelijk derde op iets meer dan een ronde van ons.