Tag archieven: 24u

Brand maakt voortijdig einde aan onze 24 hours of Zolder

Wat een revanche van de vorige editie moest worden is uitgedraaid op een waar drama.

De 24 hours of Zolder is na haar revival al enkele jaren terug hét hoogtepunt van het Belcar Endurance Championship. Helaas was dat voor ons (Oracle Cars by TSL) verrevan het geval.

Op donderdag reden we ’s ochtends twee vrije trainingen waarin we onze nieuwe diesel krachtbron leerden kennen. Door natte omstandigheden was het was koffiedik kijken waar we zouden uitkomen op pure snelheid.

In de pre-qualifying werd de startvolgorde van de super pole bepaald. Een kwalificatie format waarbij elke wagen één per één de baan op mocht voor één snelle ronde. Het resultaat van de super pole werd dan gebruikt om de start volgorde te bepalen.

In de pre-qualifying liep het echter volledig mis. Eric zag het pit bord te laat waardoor hij een olielek aan de motor pas opmerkte op het moment dat de wagen al fel aan het branden was. Uiteindelijk parkeerde hij de wagen aan de ingang van de pits waar met man en macht geprobeerd werd de wagen te blussen…

Toen het vuur eindelijk gedoofd was, werd al snel duidelijk dat ons weekend er meteen op zat. Geen 5de opeenvolgende 24 hours of Zolder voor mij, en al helemaal geen revanche voor 2017…

Het team gaat de komende weken bekijken in welke mate de wagen beschadigd is en/of hij terug te repareren valt. To be continued…

Eleven Sports 24u van Zolder

Geef een reactie

De Eleven Sports 24u van Zolder was de vierde en belangrijkste meeting van het Belcar Endurance Championship 2017 die werd verreden op 19 en 20 augustus.

Voor de 24u opteerde het team een vierde rijder aan trekken, dit werd uiteindelijk Raf van Belle.

Speciaal voor de 24u werd de Cosworth krachtbron in onze Radical SR5 vervangen door een diesel exemplaar van Volkswagen. Dit om de betrouwbaarheid en autonomie van de wagen te verhogen.

Een nieuwigheid dit jaar was de verplichte parade naar het centrum van Heusden-Zolder waar de auto’s te bewonderen waren voor het grote publiek. De rijdersbriefing verhuisde mee naar het centrum van Zolder.

Zoals gewoonlijk werden op donderdag voor de 24u de training -en kwalificatiesessies afgewerkt. Er werden twee trainingssessies voorzien van telkens één uur, gevolgd door twee kwalificatiesessies van één uur en een afsluitende nachtkwalificatie van drie uur.
Tijdens de eerste kwalificatiesessie ondervonden we een paar kleine problemen met de afstelling van de motor die relatief eenvoudig opgelost konden worden. Nadien kwam ik tijdens de eerste kwalificatiesessie uit op 1’42″779, een tijd die de hele dag zou blijven staan en ons 22ste op de grid plaatste. ’s Avonds staken er een aantal problemen de kop op met de turbodruk die soms dreigde weg te vallen. Het team had echter nog een volledige dag om de wagen tip-top in orde te krijgen voor de wedstrijd.

Vrijdag was ikzelf niet op circuit maar werd de auto nog de hele dag door verbeterd door de (bijna) volledige Oracle Cars crew, het turboprobleem werd ook gevonden en opgelost.

Zaterdagochtend stond er nog een warm-up op het programma, de ideale gelegenheid om de wagen aan een aantal laatste check-ups te onderwerpen.

Raf nam om 16u de start van de wedstrijd en bleef tussen P20-25 schommelen tot hij na dik 40 minuten de box kwam opzoeken met opnieuw weggevallen turbodruk. Ik na het na een lange interventie over van Raf en reed in een 3u durende stint bijna enkel in -en outlaps tot het probleem eindelijk werd gevonden. Uiteindelijk bleek het ene probleem het andere te veroorzaken waardoor we al meteen enorm veel tijd verloren. Na drie uur zoeken was ik verplicht uit te stappen om de maximale rijtijd niet te overschrijden. Raf nam het stuur van me over en kon een quasi vlekkeloze stint rijden.

Toen was het voor mij tijd om er even tussenuit te knijpen en wat te slapen. Toen ik ’s ochtends terug in de box arriveerde hadden Eric en Jamie relatief vlekkeloze stints kunnen rijden en waren we dus nog steeds in de running.

Op zondagochtend reed ik mijn laatste stint, na dik 2u brak de wagen plots uit aan de achterkant, ik kon gelukkig de pit nog halen. Daar bleek dat de rubber aan de cardan was losgekomen door heet vet. Dat was op de motor terechtgekomen en beginnen branden.

De schade viel na een grondige check mee, maar omdat we in het laatste uur van de wedstrijd zaten mochten we niet terug vertrekken van de scrutineers. We waren dus verplicht de handdoek te werpen na 23u40min wedstrijd…

Graag wil ik de volledige Oracle Cars crew bedanken voor hun eindeloze inzet tijdens dat moeilijk weekend. Zonder hen waren we nooit zover geraakt!

Op naar de laatste wedstrijd van het seizoen op 14-15 oktober in Zolder waar we er alles aan zullen doen het seizoen op een positieve noot af te sluiten!

24u Eupen 2016

Geef een reactie

Na een jaar niet te hebben deelgenomen aan de 24u van Eupen besloot ik dit jaar toch terug mee te doen en dit met mijn traxxis teamgenoten Stefan Verhofsté, Nick Van Ostade, Bjorn Vermeulen, Peter Neefs en Kenny Verbinnen.

Zoals al enkele wedstrijden de gewoonte is werd ook nu weer met een minimale totale pitstop tijd gewerkt. Deze bedroeg 1720 seconden verspreid over minimaal 34 pitstops (kartwissels inbegrepen).

De 24u in Eupen start reeds enkele jaren op vrijdagavond en dat was dit jaar niet anders. Helaas had ik vrijdagavond nog les waardoor ik pas tien minuten voor de start van de wedstrijd aanwezig was, trainen was daardoor helaas uitgesloten voor mij.

Stefan was er echter wel al vrij vroeg en hij reed de kwalificatie en nam de start van de wedstrijd voor zijn rekening. Hij reed een ijzersterk begin en kon ons van de zesde naar een mooie vierde plek brengen.

Na Stefan nam Bjorn het over die ook meteen een mooi tempo kon aanhouden.
Meteen daarna was het mijn beurt en ik kon vrij snel constante tijden rijden in een iets mindere kart. Naar het einde van mijn stint versnelde ik echter nog wat, dat gaf me een goed gevoel voor de volgende stints.

Ik had nadien even vrij tot 6u in de ochtend waardoor ik besloot wat te gaan slapen in mijn tent die ik bij aankomst samen met mijn vriendin had opgezet. Toen ik ’s ochtends terug in de karting arriveerde reden we rond op een zevende plaats maar we hadden al meer tijd in de pit gestaan dan onze naaste concurrenten.
In mijn tweede stint kreeg ik een goede kart en daar was ik bijna constant snelste op de baan mee, een flinke opsteker omdat we daardoor veel tijd wonnen op de teams voor ons.

Rond 7u ’s ochtends was ik vrij tot 18u ’s avonds voor mijn laatste drie stints. Ik besloot gretig gebruik te maken van deze tijd om op de aanwezige simulator te spelen waar een prachtige prijs verbonden was aan de snelste tijd van het weekend, namelijk een uur rijden in een Fun Cup wagen op het circuit van Mettet!
Na enkele goede pogingen zette ik een sterk rondje op de tabellen dat uiteindelijk ook tot het einde zou blijven staan!

Rond 6u was het tijd voor mijn derde stint, een degelijke kart en ik was terug bij de snelsten op de baan. We reden op dat moment nog altijd rond op de zevende plaats en we hadden het gevoel dat zesde nog mogelijk was.
Nick nam het van me over voor zijn laatste stint, ik reed nadien mijn vierde stint in een kart die niet vooruit te branden was door een enorm losse achterkant. Gelukkig verloren we niet al teveel tijd.

Stefan reed daarna zijn laatste stint en gaf dan het stuur terug door aan mij. Het gat met het team op de zesde plaats was toen 16 seconden. Doordat we in de laatste stint met 5-6 tienden per ronde inliepen hadden we op tien minuten van het einde een marge van tien seconden op hen uitgebouwd!

Zodoende werden wij toch als zesde afgevlagd, een mooi resultaat in een extreem snel en internationaal deelnemersveld.

Bij het overlopen van alle teams kregen we ook de ’team spirit’ prijs, iets wat nog maar eens bewijst dat ons team meer is dan enkel een aantal teamgenoten die wedstrijden rijdt. Daarbovenop werd ik ook vermeld als winnaar van de simulator contest, een leuke afsluiter van wat alweer een enorm leerrijke en mooie 24u was!

Graag wil ik mijn teamgenoten bedanken voor hun inzet en sterke stints doorheen deze 24u!

24 hours of Zolder

Geef een reactie

Op 20 en 21 augustus vond de 24u van Zolder plaats. Sinds een aantal jaar terug een volwaardige wedstrijd met meer dan 50 wagens aan de start van de Limburgse etmaalrace.

Dit jaar kreeg ik de mogelijkheid om samen met Jimmy De Breucker, Bernard Claes en Bart Van Haeren een team te vormen op een BMW Clubsport Trophy wagen van QSR.
Op papier hadden we een enorm sterk team en hadden we dus alles in handen om een sterk resultaat te rijden.

De kwalificatie vond zoals elk jaar plaats op donderdag. Daarin hebben we voornamelijk de auto gespaard en geen risico’s genomen. Een 4de plaats in Belcar 5 en 2de plaats in de BMW Clubsport Trophy klasse was het resultaat. De auto was de hele dag uit de problemen gebleven en dat was voor ons het voornaamste!

Zaterdag was iedereen vroeg op post om de laatste hand aan de voorbereidingen te leggen. Om 12u verzamelden de rijders aan de ‘Ottobar’ voor de signeersessie. Fans en toeschouwers konden hun programmaboekjes er laten signeren door hun favoriete rijders. Altijd een heel leuk gebeuren wat veel volk lokt!

Tussen de signeersessie en de gridwalk heb je meestal even de tijd om tot rust te komen voor de echte drukte eraan komt.

Om 15u00 stond onze auto op de grid en begon de gridwalk die dit jaar nog drukker leek dan voorgaande jaren. Door de vele foto’s die worden genomen is DE kans om sponsoren in de kijker te zetten (op de podium foto’s na).

Om 16u30 werd de race op gang geschoten en dat gebeurde zonder enige merkwaardige incidenten. Jimmy deed wat van hem verwacht werd en reed de tijden die we voorop hadden gesteld. Na 45 minuten sloeg het noodlot echter al toe wanneer Jimmy achteraan een Porsche raakte die bij het accelereren plots enorm (onnodig) vertraagde. Het sleepoog van de Porsche doorboorde onze radiator en we verloren meteen 45 minuten in de pits. Van een ideale 3de plek naar 12de en laatste…

Op dat moment zakte de moed me wel even héél diep na alle pech van de afgelopen jaren in zowel de 24 uren van Zolder als andere wedstrijden/selecties ( 😉 ). Het gevoel dat het alweer niet voor dit jaar zou zijn en dat al na 45 minuten wedstrijd is mentaal zwaar, héél zwaar, zeker als je weet hoe goed het team hierop voorbereid was. Maar goed, ik wijk af want hetgeen na dat incident gebeurde had werkelijk niemand nog verwacht en dan gaat mijn dank toch echt wel uit naar het volledige WCB team voor hun professionele aanpak.

We besloten op onze initiële strategie te blijven, namelijk ons eigen tempo rijden en niks forceren. 22u30 van het einde al beginnen pushen had de auto hoogstwaarschijnlijk niet gehaald terwijl uitrijden wel prioriteit was!

We bleven gedurende de hele wedstrijd uit de problemen en klommen rustig op in het klassement al leek een podium niet meer binnen bereik.

Omstreeks 05u00 ’s ochtends hadden we het gat op de leiders al verkleind van 19 naar 14 ronden achterstand tot ik plots heel ongelukkig in aanraking kwam met de andere Clubsport van WCB… Een wagen voor me remde Joël (toen aan het stuur) uit en ging hem voorbij, Joël liet ruimte en ik kon mee zonder risico te nemen. Helaas had Joël niet gezien dat er nog een wagen volgde waardoor we elkaar raakten. Hierbij plooide onze spoorstang. Joël kon gelukkig wel verder zonder schade. Ik kwam meteen binnen en we verloren helaas een 5-tal ronden.

Nadien bleven we tot het einde van de wedstrijd uit de problemen en vertoonde de auto geen enkel defect!

Op 5u van het einde reden we al terug vierde in onze klasse, een podium leek plots toch nog mogelijk!

We reden elk nog een sterke stint en op 1u30 van het einde lagen we al op P3 met slechts 45 seconden achterstand op P2!

Bart reed het gat dicht en kon zonder al te veel moeite nog opschuiven naar de 2de plek. Op het einde werd het nog even heel warm met de benzine. We hadden uiteindelijk nog 3km aan brandstof over… Een onverhoopt resultaat na onze pech in het begin van de wedstrijd.

We werden dus 2de op iets meer dan 11 ronden van de uiteindelijke winnaars (#58 GD Sport) en met 20 seconden voorsprong op P3 (#50 Convents).

Graag wil ik het hele QSR/WCB team bedanken voor hun eindeloze inzet het hele weekend. Zonder hen was deze inhaalrace nooit mogelijk geweest!

24u Daytona Essen 2016

Geef een reactie

Op 14 en 15 mei stond de 24u van Daytona Essen op het programma.

Samen met Bjorn, Stefan, Kenny en Ward vormde ik een team.
We waren er allen niet meer geweest sinds het KWC in 2012 (Wereldkampioenschap Indoorkarting).

13227568_1172786956086087_7217711732816872930_o-768x512

Vlnr. Ward Maenhout, Stefan Verhofsté, Bjorn Vermeulen, Cédric Wauters, Kenny Verbinnen

Op vrijdag kwamen we allen op een verschillend tijdstip aan door werk/schoolverplichtingen. We reden allen nog een aantal heats (helaas niet samen). Veel konden we er niet van zeggen door de gigantische kartverschillen op de huurkarts. We mochten niet met de wedstrijdkarts rijden om eventuele defecten te vermijden.

Op zaterdag begon Ward de kwalificatie en zette ons op een voorlopige P6. Stefan kon kort daarna verbeteren naar provisional pole, we stonden even met open mond te kijken! Kenny en Bjorn komen heel dicht van Stefan’s tijden. Na Bjorn stap ik in en in mijn laatste rondje verbeter ik Stefan zijn tijd met 0.15s. By far een ideaal rondje maar de piste was ondertussen wel iets sneller geworden denk ik. Ondertussen waren beide ‘Streetfighter’ teams onder die tijd gedoken nadat ook zij hotlaps begonnen rijden. In de allerlaatste ronde zakken we nog een plekje dus werd het P4.

Bij de start was ik goed weg en zat ik meteen achter P3 vast. Na een handvol ronden kon ik er voorbij en vanaf dan kon ik wat meer mijn eigen tempo rijden. Max Beer (vice-wereldkampioen 2011) en thuisrijder in Essen kwam me na een half uurtje voorbij. Ik kon vlot aanpikken en was zelfs iets sneller nadien, hij had duidelijk een minder kartje. Tijdens de eerste kartwissels besloten de anderen om mij een dubbele stint te laten rijden (nadien reden we er wel meer). Met de tweede kart verloor ik wat meer terrein op de koplopers al bleven we wel comfortabel in de top 5.

De stints van Kenny/Stefan/Bjorn en Ward die volgden waar allen subliem en heel constant. Stefan was tijdens de regenbui makkelijk 2-5s/ronde sneller dan de rest van het veld. Jammer dat het buitencircuit werd gesloten na een goed half uur regen. Er gingen een heleboel riemen kapot en men dacht dat de natte baan hiervan de aanleiding was. Indien men de buitenpiste niet had gesloten waren we zeker kandidaat geweest voor de eindoverwinning!

Tijdens mijn stints ’s avonds bleven we in de top 5 hangen, al liet ik met mijn laatste kart wel teveel tijd liggen. Essen is nooit mijn favoriete circuit geweest en zal dat nooit worden denk ik. stiekem begonnen we te hopen daar ook op het einde van de wedstrijd nog te staan.

Ik vertrok rond half twee ’s nachts omdat ik de volgende dag toch nog wou studeren, de blok was reeds begonnen. Toen ik ’s ochtends opstond reden we nog steeds in de top 5. Het laatste half uur schoven we zelfs nog op naar P4, die hielden we vast tot het einde!

P4 was voor ons allemaal vrij onverwacht, we hoopten op een top 10 finish wegens de vele snelle thuispiloten.

Graag wil ik mijn teamgenoten danken voor alweer een enorme ervaring!

24 hours of Zolder 2015

Op 29-30 augustus stond de 24u van Zolder op het programma. In tegenstelling tot vorig jaar kwam ik dit jaar uit op de #151 BMW Clubsport Trophy van BP Valentino Racing samen met mijn DZ Competition teamgenoot Bernard Claes, Thierry De Zan en Rodrigue Gillion.

Bernard en ik waren nog steeds volop in de strijd voor de titel in de BMW Clubsport Trophy dus was het voor ons enorm belangrijk goed te scoren om onze voorsprong te behouden.

Op donderdag gingen de verschillende kwalificatie sessies door op een doornatte piste. In Q1 kon Bernard ons op P4 zetten in de klasse na het grootste deel op kop te hebben gestaan. Een iets opdrogende baan op het einde zorgde voor snellere tijden.

Kwalificatie 24u Zolder

In Q2 kon ik op het einde verbeteren maar bleef nipt op P4 steken. In Q3 was het lange tijd veel te nat om te verbeteren waardoor ieder van ons zijn verplichte nachtrondjes deed. Op het einde van de sessie deed ik nog een poging maar slaagde er niet in om nog te verbeteren. P4 was het resultaat waar we best mee konden leven.
Vrijdag was een vrije dag waar er geen activiteiten stonden gepland. Echter gingen we wel naar Zolder om de auto terug helemaal te prepareren voor de wedstrijd en ook de rijderswissels te oefenen.

Op zaterdag was er om 9u al enorm veel beweging in de paddock. Om 10u10 hadden we nog een 30 minuten durende warm-up sessie waarin we banden en remmen hebben ingereden.

11248345_857085881043332_5576736782900857393_o

Signeersessie 24u Zolder vlnr. Cédric Wauters, Bernard Claes, Johan Lambregs (#251)

Omstreeks 12u was er de traditionele signeersessie in de paddock. Elk jaar komen hier heel veel fans op af wat dan ook een enorm gezellige sfeer opleverde.
Na de signeersessie ben ik terug richting box vertrokken om wat te ontspannen voor de gridwalk die altijd enorm druk bevolkt is. Omstreeks 14u20 parkeerde ik de auto op de grid die enorm druk bevolkt was. Een aantal oude bekenden kwamen nog even langs voor iedereen van de grid moest. De formatieronde begon om 15u55 zodat de wedstrijd om 16u00 stipt kon beginnen.

Gridwalk 24u Zolder samen met papa

We hadden besloten om mij in het begin een dubbele stint te laten rijden om zo een rijderswissel uit te sparen. Echter had ik al snel door dat de hitte me ferme parten zou spelen en ik vroeg aan het team om toch een gewone stint te rijden. Na 1u30 gaf ik het stuur door aan Bernard. We reden toen rond op de 2de plek op 40s van de #251, de andere wagen van BP Valentino. Bernard en Thierry reden elk een sublieme stint. Na 4u50 lagen we nog steeds op de tweede plek met bijna 2 ronden voor op P3. Toen ik het stuur overnam van Thierry voor mijn tweede stint sloeg het noodlot echter toe. Het expansievat was aan het lekken door een silent block die was verdwenen. Ik kon niet meteen vertrekken hierdoor. We verloren hiermee kostbare tijd en vielen terug naar P4. Nadien deed ik nog wat ik kon en gelukkig ging het team voor ons 2 minuten voor het 6u punt nog tanken zodat we derde waren na 6u wedstrijd en belangrijke punten pakten voor het kampioenschap.

Na mij ging Rodrigue in de auto, hij had last van veel vibraties en kwam al snel terug binnen. Bernard nam het van hem over, gelukkig was alles ok met de auto en was het gelukkig maar rubber van andere wagens dat op de banden hing. Thierry nam het nadien van Bernard over, we liepen terug in op de kop van het klassement maar toen begon het expansievat alweer te lekken. Toen had het team misschien moeten beslissen de silent block terug te monteren zodat het niet opnieuw kon gebeuren, ze deden dat niet in de hoop dat we ook zo de wedstrijd konden uitrijden en om tijd te besparen. Ik nam over van Thierry en probeerde zoveel mogelijk tijd te winnen zonder de auto zwaar te belasten. Uiteindelijk reden we op P4 na 12u wedstrijd. Bernard, Thierry en Rodrigue reden elk nog een stint, het expansievat begon voor een 3de keer te lekken toen Rodrigue wou instappen waardoor we opnieuw terugvielen in het klassement. In mijn vierde stint besloten we maar om meer te beginnen pushen omdat een podium nog steeds mogelijk was. De wagen voelde na meer dan 20u wedstrijd nog steeds heel goed wat ons vertrouwen gaf voor het einde. Na 18u reden we nog steeds op P4. De #325 van JJ Motorsport had echter iets na 6u wedstrijd de leiding overgenomen en was veel punten aan het pakken, een goede laatste 6u was broodnodig voor ons. Thierry werkte een solide laatste stint af om het stuur voor een laatste keer door te geven aan mij. De voorsprong van de #69 op P3 was reeds geslonken van 6,5 ronden naar 5 ronden en dat terwijl ze nog een keer meer zouden moeten tanken dan ons. Na 45 minuten in mijn stint gaat het echter opnieuw compleet mis als het expansievat voor de vierde keer lekt. Als ik de garage word binnen geduwd is het verdict hard, er was geen reserve expansievat meer waardoor we de strijd op 2u30 van het einde moesten staken en zo pas zevende werden in onze klasse.

24u Zolder #151 BMW Clubsport Trophy

Door deze mechanische pech hebben we behoorlijk wat punten verloren in het kampioenschap al staan we nog steeds aan de leiding met 24 punten voorsprong (zonder schrapresultaten). Met nog twee wedstrijden te gaan belooft het een spannend seizoenseinde te worden!

Graag wil ik het BP Valentino team bedanken voor het support het hele weekend!

Volgende afspraak is op 3 en 4 oktober in Spa voor de zesde wedstrijd van het seizoen. See you there!

24u Kartpetania 2015 (ES)

Geef een reactie

In het weekend van 9 en 10 mei vloog ik samen met Traxxis-lid Bjorn Vermeulen naar Spanje om er in La Higuera mee te doen aan de jaarlijkse 24u. Vorig jaar reed ik deze wedstrijd ook mee maar toen hadden we te maken met enorm veel pech.

Dit jaar maakte ik terug deel uit van het Hola Lulu Racing team. Giovanni Baccelieri, Jean Wansaert, Bjorn Vermeulen, Joel Barnetto Salazar en Sebastien Lamarque waren mijn teamgenoten.

In tegenstelling tot vorig jaar waren er dit jaar 2 verschillende klasses. Birel – Honda 390cc en VRK – B&S 420cc. We reden mee in de Birel klasse na onze slechte ervaring met de VRK – B&S klasse vorig jaar.

Ik nam de kwalficiatie voor mijn rekening en merkte al snel dat de motor vermogen ontbrak. Na de kwalificatie wou de organisatie ons echter een andere motor geven voor de wedstrijd. We moesten daardoor wel helemaal achteraan starten, nu niet meteen een ramp op een 24u wedstrijd.

De start was net zoals vorig jaar een Le Mans start, ik was goed weg en na 2 rondes was ik al van P21 naar P13 opgeschoven. In de 30 minuten die volgden slaagde ik erin om de leiding van de wedstrijd over te nemen. Na 1u30 kwam ik binnen met een voorsprong die ongeveer 15 seconden bedroeg op onze dichtste concurrenten. Naarmate de wedstrijd vorderde konden we onze voorsprong verder uitbouwen tot ongeveer 7 rondes. Tijdens mijn eerste stint ’s nachts reed ik de snelste wedstrijdronde wat ons uiteindelijk een gigantische beenham opleverde!
In mijn laatste stint was onze voorsprong reeds geslonken tot 4 rondes door een remprobleem ’s nachts. Net na het voltooien van mijn laatste stop brak plots de remschijf af en viel ik stil op de piste. We verloren nog eens anderhalve ronde waardoor het toch nog spannend werd op het einde.
Het laatste uur nam Giovanni het van me over en bracht de kart uiteindelijk heelhuids over de meet waardoor we wonnen!

Graag wil ik mijn teamgenoten bedanken voor hun sublieme stints maar ook Marc Pilloy en Daniel Demeny voor hun coördinatie!

24u FKI 2015

Geef een reactie

Op 25 en 26 april werd de jaarlijkse 24u van FKI verreden. In tegenstelling tot vorig jaar kwam ik uit voor het Hola Lulu Racing Team onder hoede van Marc Pilloy. Samen met Matts Breckpot, Amandio Costa Paz, Giovanni Baccellieri, Mathieu Huls en Sebastien Lamarque vormde ik een team.

Aanvankelijk werden we als topfavoriet beschouwd voor de overwinning maar zo’n voorspellingen zijn altijd gevaarlijk (wat nog maar eens werd bewezen).

Tijdens de vrije training nam ik de eerste ronden voor mijn rekening en ik stond al vrij snel op P1 met een flink marge. Naarmate de sessie vorderde kreeg ik meer en meer last van een enorm hard ondersturende kart waardoor we zakten naar P4. Nadien begon het steeds harder te regenen waardoor de tijden niet meer veranderden. Mijn teamgenoten zaten wel telkens bij de allersnelsten op de baan wat ons een goed gevoel gaf.

De kwalificatie werd gereden door Amandio. Hij stond in het begin mooi top 5 met een niet denderende kart. Toen het de laatste 3 minuten serieus begon te drogen zakte hij beetje bij beetje weg. De motor bleek ook geen wonder te zijn. In zijn laatste ronde zit hij vast achter een tragere deelnemer waardoor hij er geen goede ronde meer uitkrijgt. We zakken zo nog eens 3 plaatsen naar P11, niet ideaal dus…

Bij de start was Amandio goed weg en hij klom meteen naar P9. Na 15 min sloeg het noodlot toe wanneer de aandrijfriem brak. Amandio kreeg een vervangkart waarna we onze verloren tijd gedeeltelijk terug kregen. Wanneer de oorspronkelijke kart was gerepareerd moest hij opnieuw, wisselen, alweer enkele seconden verlies. Na 2u00 kwam hij binnen en gaf het stuur door aan Sebastien. We lagen toen al op 1,5 rondes van de leider door die wissels. Sebastien reed een sterke stint op 90kg, hij gaf op zijn beurt het stuur door aan mij. Ik had in mijn stint te maken met een mindere kart en probeer de schade te beperken. Als ik uitstap reden we nog steeds op P2 met een achterstand die nog altijd 1,5 rondes bedroeg. Tijdens de nacht ben ik enkele uren gaan slapen maar toen heb ik duidelijk het één en ander gemist. De wedstrijd is omstreeks 01u30 stilgelegd vanwege een zware stortbui. De karts vielen stil waardoor de organisatie besloot de wedstrijd een half uur te neutraliseren. Toen ik ’s ochtends terug kwam reden we in dezelfde ronde als de leiders, onze overwinningskansen waren toen al niet heel groot meer. Toen ik instapte voor mijn tweede stint kreeg ik een kart die NIET vooruit ging. In het begin van de 24u was deze nog behoorlijk maar deze was naarmate de wedstrijd vorderde enorm verminderd. Ik verloor veel tijd op de leiders en we verloren uiteindelijk zelfs de 2de plek. Na 1u haalde het team me binnen omdat ze vonden dat ik teveel tijd verloor, als na 10 minuten blijkt dat ook Giovanni niet sneller ging met die kart was ik meer dan kwaad…

Op het einde van de wedstrijd begon het plots te regenen en het team besloot om Giovanni uit de kart te halen. Hierdoor deden we een extra wissel wat ons nog eens 25 seconden heeft gekost. Matts verkleinde het gat op P1 en 2 nog maar kwam er niet meer bij.

We werden dus 3de na een bewogen 24u. In mijn ogen heeft het sterk variëren van de karts het eindresultaat serieus beïnvloed. Ik wil in ieder geval Marc Pilloy bedanken voor deze kans!

24u van Zolder

Geef een reactie

Op 30 en 31 augustus stond de Menzo 24 hours of Zolder op het programma. Ik kreeg de mogelijkheid om het Force Racing team te versterken. Zij kwamen aan de start met een prachtige oranje Honda S2000. Samen met Patrick Dubois, Ragnar van der Heijden en Luc Branckaerts deelde ik de wagen. We kwamen uit in de GT -2000 klasse waar we zeker kans maakten op een podium en misschien zelfs de overwinning.

Donderdag 28 augustus gingen de verschillende kwalificatiesessies door. Oorspronkelijk ging ik 15 minuten rijden in de 30 minuten durende 1ste kwalificatiesessie. Aangezien ik niet meteen een snel rondje kon neerzetten door gigantisch veel verkeer kreeg ik te horen dat ik na een check-up van de wagen terug de baan op mocht. In mijn allerlaatste ronde is het dan toch raak, een rondje zonder verkeer. 1’47″438, een tijd die ons 22ste(!) algemeen op de grid plaatste (49 wagens aan de start). Het rondje kan je HIER bekijken. In kwalificatiesessie 2 gingen Patrick en Luc om de beurt op de baan. Kwalificatie 3 was een nachtsessie van 3u. Iedere piloot is verplicht minstens 3 getimede rondes te rijden alvorens te mogen deelnemen aan de 24u. Door de regen reden we allen onze verplichte rondjes en hielden we het nadien voor bekeken.

Vrijdag was een rustdag, ik ging vroeg slapen, de dag nadien werden we al om 8u in Zolder verwacht.

Zaterdagochtend, om 9u30 start de warm-up. Ragnar rijdt 15 minuten om de wagen even aan te voelen, alles blijkt inorde. Hij komt binnen zodat de monteurs een pitstop konden oefenen. Alles verliep vlekkeloos en goed georganiseerd. Bij het buitenrijden voelt Ragnar echter al snel dat de motor sputtert. Na de hele motor te hebben onderzocht blijkt dat een cilinder stuk is. Oorzaak: een losgetrilde bout in de luchtfilter. Omstreeks 11u besluit het team om de motor te verwisselen. Aangezien het team druk in de weer was om de motor te verwisselen probeerde ik me wat af te zonderen van alle drukte en me te concentreren op de wedstrijd. Even later was het dan tijd voor de signeersessie, ondertussen hoopten we allen dat het team de motor op tijd konden wisselen…

Om 15u45 moesten alle auto’s reeds op de grid staan, de pitlane sloot toen namelijk. Om 15u40 wordt de auto gestart, hij doet het! Om 15u43 rijdt Ragnar de pit uit, veel nipter kon niet meer! We besloten om meteen na de start toch nog even binnen te komen en snel alles te controleren. Alles bleek OK dus kon Ragnar terug op de baan. Na zijn 2u durende stint reden we alweer op P29 algemeen. Plots komt de regen met bakken uit de lucht gevallen, net als Ragnar binnenkomt. Ideaal voor ons om meteen regenbanden te monteren. Luc neemt het stuur over en na 3u wedstrijd liggen we al 23ste algemeen! Op dat moment is het echter flink aan het opdrogen dus besluiten we om terug naar slicks over te schakelen. Onze vreugde was helaas van korte duur als Luc plotseling linksachter een wiel verliest… We verliezen 1u20 in de box en vallen terug naar de 42ste plaats. De centrale as waar het wiel op gemonteerd zit was volledig afgebroken.

Ik neem het van hem over en na 2 ronden gebeurt bij mij exact hetzelfde, we verliezen 1u, alles wordt nogmaals grondig gecontroleerd en Ragnar besluit om een stint te rijden, gelukkig bleef het wiel voor de rest van de wedstrijd wel op zijn plaats…

Ragnar neemt het over om te kijken of het wiel dus blijft zitten, zonder problemen kan hij 1u rijden om nadien het stuur terug door te geven aan mij. Hij vertelt me dat de auto wel anders voelt dan normaal, waarschijnlijk door de klap van het afbreken… Bij het buitenrijden merk ik inderdaad dat de auto anders aanvoelt, ik doe het wat rustig in het begin om terug vertrouwen op te bouwen. Gedurende mijn stint begon ik verder op te bouwen en kon ik een goed tempo aanhouden. Zonder verkeer kon ik nog makkelijk 1’51 rijden zonder te pushen, aan snelheid had de auto weinig verloren.

Na 2u kwam ik terug binnen om het stuur aan Luc te geven, ik ben toen gaan slapen want rond 5u ’s ochtends stond mijn volgende stint al op het programma. Terwijl ik ging slapen kwam de auto nog binnen met een kapotte alternator. Daarmee verloren we een dikke 45 minuten waardoor we opnieuw terrein verloren en we de winst in onze klasse mochten beginnen vergeten.

Om 4u45 stond ik klaar in de box om in te stappen, de wagen voelde nog steeds goed aan en ik kan eigenlijk een vrij rustige stint rijden, er was al aanzienlijk minder verkeer door een aantal uitvallers wat het net allemaal wat makkelijker maakte. Om 7u kwam ik terug binnen, Patrick nam het van me over en meteen wordt me verteld dat ik paraat moet blijven. Als het begint te regenen moet ik terug de auto in…

Om 8u is het dan zover, opeens valt er nattigheid. Patrick komt binnen voor regenbanden en ik neem het terug van hem over. Dit was zonder twijfel de leukste stint van m’n 24u en misschien wel de leukste die ik ooit heb gereden.
Op een natte baan ging ik zonder te pushen veel snellere auto’s voorbij, een super gevoel! Na dik 1u30 rijden ligt er plots een oliespoor op de baan, even opletten maar het ligt gelukkig net naast de ideale rijlijn, toch zijn er mensen die er hinder van ondervinden, vreemd… Op dat moment komt er een vrij sterke benzinegeur in de cockpit, ik dacht eerst dat ik het oliespoor rook op de baan. Na 10-15 minuten worden ook opeens mijn pedalen enorm glad, er liep dus benzine in de cockpit.
Bij het uitstappen begint alles plots enorm te draaien, ik had dus niet veel langer in de auto mogen zitten… Blijkbaar was er een leiding naar de injectoren losgekomen waardoor benzine op de motor sproeide, gelukkig heeft die geen vuur gevat!

Nadat het probleem was verholpen ging Luc weer de baan op, hij kon probleemloos 2u rijden, na hem reed Ragnar nog probleemloos een stintje van 2u. Door problemen bij Racing Stars 3 liepen we snel in en besloot het team mij 3u van het einde terug in de auto te zetten. Na 5 ronden stopte onze achtervolging echter door nog een kapotte alternator, zonde want het podium leek plots terug in zicht. Ik reed nog 1u30 verder om dan het stuur aan Patrick te geven die de auto uiteindelijk over de finish reed. Doel van het team was echter de wedstrijd finishen waar we dus in zijn geslaagd!

Graag wil ik het hele Force Racing team bedanken voor hun inspanningen het hele weekend, zonder hen was dit niet mogelijk geweest! Volgende afspraak 8 november in Zolder voor de laatste BGDC wedstrijd van het seizoen!

24u Kartpetanas 2014

Geef een reactie

De 24u van Kartpetania in Segovia (Spanje) was mijn allereerste ‘internationale’ 24u wedstrijd. Ik kwam uit voor het “Hola Lulu Team”. Een Belgisch team samengesteld door Marc Pilloy bestaande uit: Arnaud Teeuwen, Sebastien Lamarque, Giovanni Baccelieri, Joel Barnetto Salazar, Jean Wansaert en mezelf (Cédric Wauters).

Al voor de wedstrijd werden we als favorieten beschouwd voor de overwinning. De meeste onder ons beseften maar al te goed dat het niet alleen op pure snelheid ging aankomen maar ook het heelhuids terugbrengen van de kart.

Op vrijdag kregen we allen de mogelijkheid om te trainen. We besloten onderling van kart te wisselen na een halve sessie zodoende we toch met verschillende karts hadden gereden. Uiteindelijk kon ik op vrijdagavond de snelste dagtijd neerzetten in 1’07”531. Sebastien/Giovanni/Arnaud waren zoals gewoonlijk ook zeer snel. Jean en Joel waren tot onze verbazing ook verrevan traag wat ons wel een goed gevoel gaf voor de wedstrijd.

Zaterdagochtend begon met een teambriefing waarin Marc ons alles duidelijk uitlegde. In de 30 minuten durende kwalificatie gingen we allen een pitstop maken zodat we die procedure allemaal eens hadden meegemaakt. Nadien kreeg ik de kans om in de resterende 10 minuten ons team zo hoog mogelijk te kwalificeren. Dat lukt niet zoals verwacht met een 4de plek algemeen op 7(!) tienden van de pole. Dat lag deels te wijten aan de nieuwe banden die de top 3 teams hadden gekregen voor aanvang van de kwalificatie. Wij waren namelijk vertrokken op een setje ingereden banden.

Ik mocht de wedstrijd dus aanvangen vanop de 4de plek. Na een super Le mans start lag ik in bocht 1 al op P3. 2 bochten verder reed ik meteen 2de met een kleine achterstand op de leider. Na een aantal domme foutjes in de eerste ronden kon ik het gat beetje bij beetje dichtrijden. Na 15 minuten had ik al door dat de voorbanden een probleem gingen vormen naarmate de stint vorderde. Onze kart was verrevan snel en had last van (enorm) veel onderstuur. Pas na 45 minuten sloeg ik erin om hem te passeren. Ondertussen was het snelste portugese team me voorbij gekomen, zij reden in een kart die het equivalent was van een vliegtuig, totaal niet bij te houden overdag. Na 50 minuten zat onze wedstrijd er al bijna op als er een tegenligger uit de pits komt terwijl ik net de 1ste bocht aansneed op volle snelheid. De andere teams kwamen rond 50’ wedstrijd al binnen waardoor ik 10 minuten kon pushen. Na dik 1u zat mijn stint erop en lagen we vrij comfortabel op P1.

Arnaud nam het na een perfecte pitstop van me over. Als ik net aankom in de cafetaria breekt er paniek uit, we zakken op het scorebord en we zien Arnaud niet rijden… We haasten ons richting de pit en daar stond Arnaud inderdaad… Een achterligger was vol op de kart geknald met als resultaat een geplooide achteras. Onze winstkansen meteen volledig weg en dat na exact 1u10 minuten wedstrijd! We verloren 1u7minuten om de achteras te laten vervangen, een proces dat normaal maximaal 30 minuten in beslag neemt.

Arnaud kon nadien de wedstrijd hervatten op meer dan 50 ronden achterstand.

Na Arnaud konden Sebastien, Giovanni, Joel en Jean zeer snelle stints afwerken waardoor we een aantal ronden terugwonnen t.o.v. de leiders. Voor de stints ’s nachts had Marc voor de wedstrijd 3 piloten gekozen, hij week niet van die strategie af, je wist maar nooit… Sebastien/Arnaud en ikzelf reden ’s nachts 2x om beurt een stint van 1u20. Tijdens de nacht kregen we wel te maken met andere problemen. In mijn 1ste stint ging alles nochtans vlekkeloos. We kregen toestemming om 100% te pushen gezien de gigantische achterstand. Ik verbeterde in mijn 1ste stint de snelste ronde naar 1’07”18, een tijd waar niemand in de buurt van kwam op dat moment. Ik was toen gemiddeld 1-2 seconden sneller dan iedereen. Sebastien was alsook heel snel onderweg toen hij binnenkwam zonder rem. We hadden geen remolie meer waardoor we nog eens 20 ronden verloren. Arnaud kon nadien nog een zeer snelle stint afwerken tot hij binnenkwam met volledig versleten voorbanden. We lieten een nieuw setje monteren vooraan. Nadien was het opnieuw mijn beurt. Ter info, bijna alle teams lieten dit doen, de slijtage was te groot om de wedstrijd uit te rijden op 1 set.

Ik kon dus vertrekken met een nieuw setje en verbeterde de snelste wedstrijdronde naar 1’06”35! Zowaar 8 tienden sneller dan de 2de snelste wedstrijdronde. Naar het einde van de stint kreeg ik ook nog eens stop & go penalty wegens agressief inhalen, volledig onterecht in mijn ogen. Een achterligger die 3 seconden/ronde trager is en toch begint te verdedigen gaf ik een simpele duw op de rechte lijn, in mijn ogen niet agressief… Tijdens mijn stint kregen we te maken met een ander probleem… Dit maal was de bodemplaat langs 1 kant afgebroken waardoor deze de grond raakte en voor vuurwerk zorgde. Toen ik binnenkwam was er al een plat vlak op mijn schoen gesleten, Arnaud wou toch doorrijden om niet nog meer tijd te verliezen. Uiteindelijk hebben we de bodemplaat laten vervangen onder de ochtend wegens veiligheidsredenen.

Na mijn laatste stint ging ik terug naar het hotel om een aantal uren te slapen. Ik kwam rond 9u terug om zo nog wat naar de wedstrijd te kijken en me klaar te maken voor mijn laatste stint, wat meteen ook het laatste uur v/d wedstrijd was.

In die stint waren de voorbanden opnieuw volledig versleten EN werden ze véél te warm. In de allerlaatste ronde kon ik de leiders nogmaals ontdubbelen wat zeker in de smaak viel bij de neutrale supporters en de mensen van het team.

Al bij al was het een mooie 24u maar de vele problemen en akkefietjes met de organisatie hebben daar serieus was vanaf gedaan.

We werden uiteindelijk 12de algemeen op 79 ronden van de winnaars nadat we meer dan 90 ronden verloren hebben.

Nogmaals dank aan mijn teamgenoten voor hun zéér snelle stints alsook Marc Pilloy om alles in goede banen te leiden. Last but not least mijn papa om bij 26(!) van de 30 verplichte pitstops te helpen om te tanken/smeren/kart draaien.