Categoriearchief: Karting

P3 op de 10u van JPR Sint-Niklaas

Geef een reactie

De 10u van JPR was in jaren de eerste grote wedstrijd op de piste van Sint-Niklaas. Helaas was er een beperkte opkomst van slechts 9 teams. Het imago van de karting is de afgelopen jaren sterk gedaald, iets wat zich nu ook nog liet blijken.

Er waren twee Traxxis teams. Christophe Verhoeven, Yoeri Van der Gucht en mezelf in één team (voor de gelegenheid onder ‘CW Coaching’) en Kenny Verbinnen en Stefan Verhofsté in het andere team. Verder waren er nog een aantal snelle locals aanwezig, alsook het team DWT – Thaimoklima van onder meer Kevin Lemmens, Opnithi Puyato, Dylan De Wolf en Michael Holsters. Vooraf leek het dus tussen de twee Traxxis teams en DWT – Thaimoklima te gaan.

In de kwalificatie wist ik ons team op pole te plaatsen, met 0,15s voorsprong op DWT-Thaimoklima en Traxxis (Stefan Verhofsté). Bij de start ben ik redelijk weg, maar al na een halve ronde kon Kevin Lemmens binnendoor glippen. Ik kon perfect aanklampen maar een move maken was uitgesloten. Na een dik uur en tien minuten moest ik echter dringend naar het toilet waardoor we besluiten Yoeri te laten instappen. Hij reed meteen een strak tempo. Ondertussen was Kevin Lemmens ook uitgestapt, zijn teamgenoot Michael Holsters was iets trager waardoor Yoeri een beetje tijd kon terugwinnen. Yoeri reed door tot aan de eerste kartwissel (2u30 wedstrijd) waarna Christophe Verhoeven het van hem overnam. De kart die we toen kregen maakte al snel duidelijk dat een overwinning er niet zou inzitten. Onze naaste concurrenten kregen die kart helaas niet, waardoor wij er enorm veel tijd mee verloren, en zij niet. Christophe deed een uitstekende job om het tijdverlies te beperken, al was onze achterstand na 5u wedstrijd opgelopen tot net geen twee ronden. De volgende kart was terug voor mij, gelukkig was dat een hele goede, waardoor ik snelste op de baan was. Ik reed tot in de bumper van Michael Holsters (DWT-Thaimoklima) die vervolgens zijn ronde voorsprong goed begon te verdedigen. Stefan Verhofsté (Traxxis) was op dat moment leider en reed toen net voor mij. Toen Stefan voorbij Michael ging (dubbelen, dus hij kreeg een blauwe vlag) kon ik helaas net niet meeglippen, waardoor ik het volgende uur vast kwam te zitten. We besloten Christophe terug in de kart te zetten om zo tijd te proberen winnen. Na de pilootwissel van DWT-Thaimoklima kwam Christophe net voor hen op de baan, waardoor we terug inliepen.

Na de derde kartwissel nam Yoeri het over van Christophe, met een goede kart kon hij beetje bij beetje verder inlopen op DWT-Thaimoklima (P2) en Traxxis (P1). Na een uurtje gaf hij aan te willen wisselen, waardoor ik het terug van hem overnam. Helaas liepen we te weinig in op onze concurrenten om nog aanspraak te maken op de eerste of tweede plek, waardoor we uiteindelijk op de derde plek eindigden.

Vooraf was ons doel resoluut voor de overwinning te gaan, maar met maar vier verschillende karts over 10u kan één mindere/slechte kart wel de doorslag geven. Zonder die kart was een overwinning zeker mogelijk geweest, maar ook dat hoort helaas bij dit soort wedstrijden.

P2 tijdens de seizoensafsluiter van Formula Karting!

Geef een reactie

Om hun seizoensafsluiter extra speciaal te maken had de organisatie van Formula Karting besloten een ander raceformat te gebruiken. Er werden drie hotlaps voorzien. Na elke hotlap vielen de traagste zes rijders af. In plaats van vijf verschillende heats, werd geopteerd om één wedstrijd van 70 minuten te rijden.

De wedstrijd ging door op de altijd uitdagende piste van FKI te Machelen. Als extra had het die dag al flink geregend, waardoor het er naar uit zag dat we de race zouden afwerken in natte omstandigheden.

Tijdens de trainingsessies voelde ik dat de piste me enorm lag en dat, ondanks het alweer een hele tijd geleden was, ik goed overweg kon met de natte omstandigheden.

Tijdens de eerste hotlap nam ik geen risico’s, de snelste 14 rijders gingen namelijk door. Ik stond comfortabel in de top 5, een bevestiging van mijn goede vorm.

In mijn twee hotlap merk ik dat mijn kart aanzienlijk minder grip had op de natte stukken. Ik wist me uiteindelijk op P6 te kwalificeren, de snelste 8 rijders gingen door.

De derde en laatste hotlap hoopte ik op een goede kart, om mogelijks een gooi te kunnen doen naar de pole positie. Niks was minder waar helaas. Met één van de minste karts uit het pak kwam ik niet verder dan de 6de plek. Dat was meteen ook de kart waarmee ik de wedstrijd moest starten.

Tijdens de wedstrijd waren er twee verplichte kartwissels. Deze moesten gebeuren ten vroegste na 15 min wedstrijd en voor 15 min van het einde. Ik was van plan om na 15 min meteen te gaan wisselen om hopelijk met een betere kart terrein te kunnen goedmaken.

Bij de start verloor ik twee plaatsen waardoor ik rondreed op P8 en behoorlijk wat tijd verloor op de leiders. Na 15 minuten dook ik als eerste naar binnen om mijn eerste kartwissel uit te voeren. In mijn outlap zie ik de leiders niet heel ver achter me rijden. De opluchting was dan ook groot als ik vanaf ronde 1 snelste op de baan bleek. Mijn achterstand verkleinde ronde per ronde waardoor ik virtueel dichter bij de leiding kwam, op dat moment in handen van Dylan De Wolf. Hij was op dat moment de enige die mijn pace kon matchen.

Een hele poos over halfweg zag ik Dylan de pits in rijden. Ik had op dat moment de ideale trackpositie en kon in dezelfde ronde nog pitten om zijn kart over te nemen. Mijn twee kartwissels waren op dat moment gebeurd en ik kon de wedstrijd uitrijden met een nog snellere kart. De ronde na mijn tweede kartwissel word ik echter vol in de flank geraakt door Eliano De Vos wanneer hij de pit uit komt gereden. Hij lag op dat moment op een ronde achterstand (hij werd uiteindelijk 17de), waardoor hij niks te winnen had met die move. Extra zuur is het hele voorval als nadien Ruben Boutens vlak voor mij de pit uit komt na zijn tweede kartwissel. Ik probeer enkele keren voorbij Ruben te gaan, maar krijg m’n kart er telkens niet voldoende naast. Even later zien we Dylan voor ons uit rijden die na zijn tweede kartwissel een wel heel trage kart heeft gekregen. Een tactische fout van hem zorgde ervoor dat zowel Ruben als ik zienderogen inliepen op hem. Ruben kon hem vrij snel voorbij. Bij mij duurde het iets langer, omdat Dylan wist welke hoeken hij zeker moest afschermen. Als ik uiteindelijk dan toch voorbij Dylan raak, was Ruben al te ver weg om nog aanspraak te maken op de overwinning…

Uiteindelijk werd ik dus tweede na deze enorm boeiende GP, al was dit toch ook een beetje zuur. Zonder dat incident met Eliano was ik ongetwijfeld voor Ruben op de baan gebleven en dan was het nog een heel andere wedstrijd geweest.

Door mijn twee podiumplaatsen in Kortrijk en Machelen respectievelijk, klom ik uiteindelijk nog op naar de negende plaats in het algemene klassement. Had ik een volledig seizoen meegereden, was ik vrijwel zeker op een vierde plek en misschien zelfs op een derde plek geëindigd!

 

Podium op de Formula Karting manche in Kortrijk!

Geef een reactie

De Formula Karting Manche op de piste van Kortrijk was de 7de wedstrijd van het seizoen. Nadat ik eerder al de eerste drie wedstrijden had meegereden, stond ik -na afwezigheid van de andere wedstrijden- opnieuw aan de start in dit prestigieuze kampioenschap.

Kortrijk is een piste waar ik me altijd al goed heb gevoeld, ik ging er dus met hoge verwachtingen naartoe!

’s Ochtends kregen we twee trainingsessies, ik behaalde telkens een top 5 resultaat, wat voor mij de bevestiging was van mijn goede vorm.

Er werden zoals gewoonlijk vijf heats verreden, telkens voorafgegaan door een hotlap kwalificatie.

Mijn eerste kart was meteen een mindereg, ik wist dus meteen dat ik hier de schade mee moest beperken. Al bij al kon ik hier nog een redelijke 10de plek mee behalen. Mijn directe concurrenten deden het hiermee niet beter.

Heat twee was een stuk beter. Ik kon me nipt achter Ruben Boutens en Mats de Jong kwalificeren. Een volgorde die we ook aanhielden tot aan de finish. Ruben en Mats waren net dat tikkeltje sneller waardoor ik geen inhaalpoging kon ondernemen.

De derde heat was een hoogtepunt. Een sterke hotlap werd beloond met pole positie. Opnithi Puyato kwalificeerde net achter mij. Hij zorgde ook voor het meeste druk in de openingsrondes. Hij nam zijn shortcut ronde echter vrij vroeg waardoor hij in het verkeer kwam en een plekje verloor aan Ricardo Vlieger, die ondertussen tot in mijn bumper was genaderd. Ik kon mijn eerste plek zonder al te veel problemen verdedigen waardoor ik een overwinning uit de brand kon slepen!

Van mijn vierde heat wist ik dat het een schrapresultaat zou worden. De kart had in de heats ervoor nog nooit in de top 10 gestaan, waardoor ik me schrap zette voor een moeilijke race. Ik finishte er uiteindelijk mee op een 13de plek. In mijn hotlap maakte ik een klein foutje, iets wat me mogelijks een plaats of twee heeft gekost.

Op dat moment stond ik vijfde in het dagklassement, een podium was nog mogelijk, waar dan moest ik minstens tweede of hoger eindigen in de vijfde en laatste heat. Ruben ging daarin heel nipt met de pole lopen, ik wist me echter op P2 te kwalificeren.
In de race nam Ruben al vrij snel zijn shortcut, ik besloot even door te rijden om zo voorbij hem te raken. Hij wist mijn tijden echter te evenaren waardoor ik na mijn shortcut terug achter hem de baan op kwam, weliswaar nog steeds op P2. Ik probeerde nog enkele malen, maar helaas wist hij zijn lijn voldoende af te schermen. Deze tweede plek was dus wel voldoende om op te klimmen naar de derde plek in het dagklassement!

Zesde plaats op FKI mét in extremis de snelste wedstrijdronde!

Geef een reactie

De 8u van FKI is een klassieker in de Belgische indoorkarting wereld.

Dit jaar stond ik niet met Mats de Jong, maar wel met de youngster Guillermo van Pamelen aan de start. Guillermo is pas 15, maar wel al enkele jaren actief in de indoorkarting wereld. Zo nam hij afgelopen zomer ook deel aan het Kart World Championship in Szczecin.

In de vrije training en kwalificatie werd al snel duidelijk dat onze kart geen topper was. Ik kon ons uiteindelijk op P8 kwalificeren (op 23 teams), nooit een ideale uitgangspositie in een endurance. Mijn vermoeden werd werkelijkheid toen minder ervaren rijders op positie begonnen strijden en dat in het eerste uur van de wedstrijd. Ik probeerde me er zoveel mogelijk buiten te houden, maar ondanks mijn effort verloren we toch te veel tijd. Nogmaals het bewijs dat vooraan starten in een endurance een veel groter voordeel is dan dikwijls gedacht.

Onze tweede kart was dik twee tienden sneller waardoor we opschoven richting P3.

Guillermo had het in zijn eerste stint vooral lastig met zijn eerste kart. Hij kon daar snelle tijden mee rijden, maar was er niet altijd even constant mee. Met zijn tweede kart was hij een pak constanter, waardoor we tussen P3-5 bleven schommelen. Helaas werd Guillermo op het einde van zijn stint bij het binnenrijden in de banden getikt (waar hij zelf geen schuld trof), waardoor we een 20-tal seconden verloren.

Na 4 stints in totaal nam ik terug over en daarbij vergat Guillermo de knop tijdens de rijderswissel (die start een timer van 30s) waardoor we dik 10s verloren. Al moet hier gezegd worden dat ik het ook te laat door had dat de lamp niet brandde. Jammer want door die twee zaken verloren we meer dan een halve ronde op onze naaste concurrenten.

Zelf reed ik nog één stint alvorens binnen te komen met handen die vol van de blaren stonden. Guillermo reed nog twee stints door terwijl ik mijn handen liet oplappen bij de EHBO. Op het einde van de race nam ik terug over waarbij we in de laatste stint een heel snelle kart kregen. Aangezien we toen geen posities meer konden winnen of verliezen, besloot ik hot laps te rijden en een gooi te doen naar de snelste wedstrijdronde. Dat lukte uiteindelijk drie ronden van het einde waarvoor ik uiteindelijk beloond werd met een prachtige beker!

 

 

Wereldkampioen bij de teams!

Geef een reactie

Na een aantal jaren het Kart World Championship aan me te laten voorbij gaan, vond ik het een mooie uitdaging om in 2018 terug aan de start te verschijnen.

De editie van dit jaar werd verreden op het indoor circuit van Silverhotel in Szczecin (Polen). Zoals je reeds eerder kon lezen, ging ik er midden juni samen met Ward en Christophe al trainen, waar we toen twee podia bemachtigden.

Op maandag en dinsdag had ik de gelegenheid nog een aantal heats te trainen. Het kampioenschap zelf liep van woensdag tot en met zondag.

Het kampioenschap bestond uit 8 heats met een hot lap kwalificatie, gevolgd door een halve finale voor de snelste 32 en een finale voor de snelste 20.

Na de trainingen had ik er in beide richtingen een goed gevoel over, ik zat heel dicht bij de allersnelste rijders, al is het toch altijd wat afwachten hoe iedereen van dag tot dag presteert.

Mijn eerste dag begon relatief goed. Ik kwalificeerde me als derde in een redelijke kart en kon hiermee naar een vierde plek in m’n heat rijden. In m’n tweede heat opnieuw een derde startplek in een heel goede kart, toch ietwat teleurgesteld daar over m’n hot lap rondje. Door een sterke strategie en snelle pitstop kwam ik op het einde toch als eerste buiten, mijn eerste heat winst dit WK was een feit!

De tweede dag begon ik zoals ik de eerste was geëindigd. Namelijk met een mindere hot lap kwalificatie die ik kon rechtzetten door opnieuw een sterke strategie en snelle pitstop waardoor ik meteen mijn tweede zege op dit WK kon boeken. In de tweede heat die dag vertrok ik vanop P4. Wat geharrewar in het begin deden me beslissen vroeg te pitten. Aanvankelijk leek dit te werken want ik kon virtueel opklimmen naar de tweede plek, tot een tragere deelnemer die nog niet had gepit, begon te verdedigen. Ik verloor te veel tijd waardoor ik terugviel naar P6, een flinke domper aangezien een derde podium (en P4 algemeen na dag 2) quasi zeker was.

Met deze vier resultaten stond ik 9de algemeen (op 133 deelnemers) en lagen we met het teamkampioenschap op kop!

Op dag drie kon ik in mijn eerste heat een 4de plek uit de brand slepen, een matige kart en enkele sterken rijders weerhielden me nipt van een podium.
De twee heat zag er aanvankelijk goed uit, een aantal zeer sterke rijders, maar ook een zeer snelle kart. De teleurstelling was echter groot toen ik me pas op P6 kon kwalificeren, het bleef het zwak punt op dit WK, die hot laps. Tijdens de race besluit ik opnieuw te gokken door vroeg te gaan pitten en zo hopelijk een aantal rijders voorbij te kunnen gaan. Net na mijn pitstop zie ik Ruben Boutens een aanval plaatsen op Opnithy Puyato voor de leiding, waardoor ze wat tijd verliezen. Door dat voorval won ik virtueel meteen 3-4 plaatsen. Ik besefte al snel dat het erop aan kwam nog wat extra tijd te winnen t.o.v. Ruben. Ik won telkens een beetje tijd, waardoor ik virtueel aan de leiding ging. Iets over halfweg breekt de riem op Rubens kart, waardoor ik vrij spel kreeg en de overwinning meteen veilig was, de vierde op dit WK!

Door opnieuw een sterke dag te rijden steeg ik naar P7 algemeen, met het team bleven we ook aan de leiding van het teamkampioenschap.

Dag vier ging een pak minder goed. Ik kreeg twee matige karts en haalde ook niet meer het niveau van de eerste drie dagen. Ik moest me tevreden stellen met een zesde en vierde plaats in mijn heats. Daardoor viel ik terug naar P11 algemeen en verloor ik de aansluiting voor het algemeen podium, met het team bleven we wel aan de leiding door sterke prestaties van mijn teamgenoten.

Op de laatste dag werden de halve finales en finale verreden. Ik werd in de eerste halve finale geloot waar ik o.a. teamgenote Selina Balneger tegenkwam. De startposities werden bepaald door een shoot-out systeem waarbij rijders één ronde met elke kart tegen elkaar reden. Doordat het die ochtend geregend had, lag de buitenpiste er wat nat bij. Mijn eerste shoot-out won ik vrij makkelijk. In de tweede ronde kwam ik uit tegen Selina. Met de eerste kart was ik iets minder dan 8 tienden sneller dan haar, ondanks een (te) grote fout in de eerste bocht. Ik wist dat mijn eerste kart een stuk sneller was, dus ik stond flink onder druk om met de tweede de schade te beperken. Helaas bleek mijn fout met de eerste kart te veel van het goede, want Selina bleek uiteindelijk 2 honderdsten sneller dan mij. Nadien bleek dat die fout mij makkelijk 15 punten heeft gekocht in het algemeen klassement (Selina won de shoot-out en won ook de halve finale met die kart).

Ik kreeg een matige kart voor de halve finale, en wist er niet meer dan een zevende plek (op 16) uit te halen, waardoor mijn individueel klassement bijna helemaal naar de vaantjes was. Ik tuimelde terug naar P21 algemeen, waardoor ik een shoot-out moest rijden om toch nog in de finale te raken. De veer was mentaal toen al grotendeels gebroken. In de shoot-out kwam ik al meteen uit tegen Giovanni Baccelieri, dé pechvogel van het WK, maar wel al de hele week bloedsnel. Ik verloor uiteindelijk met een verschil van iets meer dan een tiende over twee ronden, waardoor mijn WK erop zat en ik geen finale mocht rijden, een teleurstelling van jewelste. Het goede nieuws was, dat mijn teamgenoten wel doorstoten naar de finale, waardoor ons teamkampioenschap nog volop in leven was. In het individuele kampioenschap werd ik uiteindelijk 23ste, wat al bij al een verdienstelijke plek was, al had ik na zo’n sterk begin toch minstens op een top 10 gerekend!

In de finale deden ze echter voldoende om de titel veilig te stellen, waardoor we wereldkampioen werden in het teamklassement!

Dubbel podium op de 2x 5u cup in Szczecin!

Geef een reactie

In het weekend van 16 en 17 juni vond er een 2x 5u wedstrijd plaats op de piste van Silverhotel in Szczecin (Polen). Aangezien het Kart World Championship hier wordt georganiseerd binnen een 5-tal weken, was dit een uitgelezen kans om al eens op de piste te gaan trainen.

Samen met Traxxis teamgenoten Ward Maenhout en Christophe Verhoeven zakte ik af richting Polen voor deze 2x 5u wedstrijd. De eerste werd zaterdagnamiddag verreden, de tweede zondagochtend, op die manier konden we zondagavond nog terug huiswaarts keren.

Op zaterdag nam Christophe de start voor z’n rekening vanop de tweede plek. Hij kon die lange tijd vasthouden en zelfs aanklampen bij Rico Haarbosch (Dutch Value). Ward nam na 1u20 over van Christophe en kwam op P3 terug binnen. Na onze pitstop lagen we terug op P2 waardoor ik de opdracht had geen tijd te verliezen en proberen tweede te worden. Dat lukte uiteindelijk zonder grote problemen, waardoor we meteen ons eerste podium van het weekend beet hadden!

De wedstrijd op zondag was eigenlijk een kopie van die op zaterdag, met als verschil dat ik op pole mocht vertrekken, net voor Dutch Value. Giovanni, gestart voor hen, was net iets constanter waardoor hij me na enkele laps voorbij kon. Ik kon in z’n bumper blijven tot het einde van mijn stint, waardoor we comfortabel op P2 lagen. Ward en Christophe reden beide sublieme stints waardoor we ook in de tweede race op P2 finishten!

P5 op de derde Formula Karting manche

Geef een reactie

Op zaterdag 14/04 stond de derde manche van het Formula Karting kampioenschap 2018 op de agenda.

Voor deze wedstrijd zakte het volledige Formula Karting circus af naar het circuit van FKI te Machelen, een piste die me altijd wel ligt, na een tegenvallende prestatie in Essen ook wel nodig.

Op woensdag voor de wedstrijd reed ik een clubwedstrijd mee om de nieuwe karts te leren kennen, dat verliep vlot en ik hield er een goed gevoel aan over.

Op zaterdag bleek dat ik drie degelijke karts had geloot en twee mindere.

In mijn eerste heat sloeg ik erin tijdens de hot lap mezelf op pole te kwalificeren met slechts twee honderdsten voorsprong op Ruben Boutens en vijf honderdsten op Mats De Jong!
Ik nam een degelijke start en kon een klein gaatje op Ruben slaan dat ik meer dan tien ronden kon aanhouden. Ik maakte geen fouten in mijn shortcut waardoor ik ook na het nemen terug voor Ruben op de baan kwam. Op een ronde of vier van het einde kwam Ruben echter wel aandringen en werd het toch nog even spannend. Hij mispakte zich echter bij het ingaan van een nieuwe ronde en verloor enkele meters op mij, daardoor moest hij zelf even gaan verdedigen en had ik voldoende marge om de overwinning veilig te stellen!

In mijn tweede heat kwalificeer ik mezelf op P3, terug een uitstekende uitgangspositie voor een sterk resultaat. Helaas liet ik me na enkele ronde verrassen door Yoan Medart waardoor ik een plaatsje verlies. Op het einde kon ik terug bij hem aansluiten maar hem proper inhalen was helaas onmogelijk, P4 als resultaat dus.

Door die sterke start stond ik op de tweede plaats in het dag klassement, met nog drie races te gaan was echter nog niks beslist, dus was het zeker van belang om nog goed te scoren in de overige heats.

In de derde heat loot ik een veel mindere kart, één van de twee tragere. Ik kon mezelf pas op P8 kwalificeren. Na twee ronden werd ik meteen vol in de flank geraakt door Ricardo Vlieger, daardoor verloor ik drie plekken. Wat volgende was een hoop frustratie, ik probeerde terug naar voor te schuiven wat aanvankelijk leek te lukken. Bij het tweede manoeuvre stuurt de piloot voor me vol in waardoor ik mezelf vastrijd op de binnenkant van de bocht. Misschien moet ik in de toekomst dan ook maar rechtdoor rijden en afremmen op de persoon voor me.…
Door mezelf rond te zetten viel ik terug naar de derde laatste plaats wat me dus slechts één punt opleverde, het zag er plots een pak minder rooskleurig uit met nog twee heats te gaan.

In de vierde heat bleek mijn kart minder te zijn dan verwacht. Ik kwalificeerde me op P5 en wist door een slimme tactiek op te schuiven naar P4, belangrijke punten om mijn dag klassement nog enigszins te redden.

Door die slechte score in mijn derde heat waren mijn podiumkansen zo goed als volledig verkeken met een mindere kart in de laatste heat. Ik kwalificeerde me nog enigszins verrassend op P9. In de wedstrijd zelf bleek al snel dat er een aantal rijders achter me sneller waren. Door wat geduw en getrek voor me verloor ik ‘slechts’ twee plekken en was ik voor Opnithi gebleven die net voor me stond in het dag klassement. Door het gebruik van een schrapresultaat kwam ik toch één puntje te kort op hem, ik werd uiteindelijk vijfde in het dag klassement, op zich een tegenvaller als ik terugblik op mijn pure snelheid die dag, dan had een derde plek zeker verdiend geweest…

Volgende manches in Poperinge en Nijverdal zal ik missen door verplichtingen in het Belcar kampioenschap. Vanaf september ben ik er mogelijks wel terug bij om de laatste vier manches van het seizoen af te werken!

In extremis een teleurstelling vermeden in Essen

Geef een reactie

Na een relatief goede opener van mijn Formula Karting campagne was het alweer tijd voor de tweede manche van het seizoen, namelijk die in Essen (DE).

Essen is nooit mijn favoriete circuit geweest als had ik er vorig jaar tijdens de 12 uur iets extra gevonden waardoor ik mezelf zeker niet kansloos achtte voor een goed dag resultaat. Het was echter wel afwachten hoe het gesteld zou zijn met de kart verschillen, vorig jaar bleek dit toch een zwak punt aan de manche in Essen.

Op vrijdagavond zakte ik samen met Traxxis teamgenoten Ward Maenhout en Nick Van Ostade af naar Essen om een aantal heats te trainen. Nick bleek, zoals verwacht, enorm sterk en ik verwachtte hem een dag later wel comfortabel in de top 5. Zelf moest ik nog wat zoeken maar op het einde van de avond had ik er toch een behoorlijk gevoel over.

Op zaterdag kon mijn wedstrijd niet slechter beginnen met een voorlaatste startplaats in de eerste wedstrijd. Ik voelde al meteen in de kwalificatie dat deze kart geen vermogen had en mocht niet meer wisselen voor de wedstrijd van start ging. Door wat geduw en getrek, en een goed getimede shortcut, kon ik een aantal plaatsen winnen wat me uiteindelijk één schamel punt opleverde.

Aangezien in Formula Karting met een half schrap resultaat wordt gewerkt (het slechtste resultaat telt maar voor de helft mee), was ik al meteen op achtervolgen aangewezen.

In wedstrijd twee loot ik een behoorlijke kart en kwalificeer ik me op de 6de plaats. Ik word halfweg koers echter de banden in geduwd door Selina Balneger door me recht op een hoek van de piste vast te rijden. Helaas werd ze voor dat belachelijke manoevre niet bestraft, terwijl meerdere piloten me achteraf kwamen vertellen dat ze dat wel had verdiend. Ik werd uiteindelijk 10de terwijl daar toch zeker een 6de of 7de plaats in had gezeten.

Wedstrijd drie verliep wat gelijkaardig, al was mijn kart daar net iets minder en waren er een aantal rijders achter me wat sneller nadat ik als 7de was gestart. In de slotfase word ik op mijn hoek geraakt door Christian Douven als hij zijn shortcut neemt en zich er toch nog tussen probeert te wringen. Ik schuif breed en verliest drie plaatsen waardoor ik pas als 11de finishte.

De laatste wedstrijd kreeg ik terug een degelijke kart waarmee ik me als 8ste kon kwalificeren na een mindere hotlap kwalificatie. Ik kreeg in de slotfase nog een plek cadeau nadat ik al was opgeschoven naar P7 nadat Nick een wat optimistisch manoevre deed op Thom Van Dijk. Door die 6de plaats schoot ik in het dagklassement nog op van P14 naar P9 algemeen waardoor ik nog net een ramp kon voorkomen.

De snelheid zelf was er niet helemaal, maar met de pech in wedstrijd 1 in combinatie met de acties in de volgende twee wedstrijden was ik blij nog in de top 10 van het dagklassement te eindigen. Zonder deze zaken was een 7de plaats zowat het maximaal haalbare geweest.

Volgende afspraak is het circuit van FKI Machelen, een piste die me een stuk beter ligt en waar ik hoop punten goed te maken op mijn naaste concurrenten!

 

En dat is twee! Spannende 6u van FKI winnend afgesloten!

Geef een reactie

Het is ondertussen een traditie geworden, de 6u van FKI, jaarlijks georganiseerd eind februari door Traxxis teamgenoot Ward Maenhout. Door de jaren heen verschenen er verscheidene sterke teams aan de start wat deze wedstrijd extra aantrekkelijk maakt.

Dit jaar was dat niet anders met de opkomst van maar liefst zeven Traxxis teams, een team van Bluestar en zoals gewoonlijk ook een team van DWT.

In tegenstelling tot vorig jaar werd de wedstrijd dit jaar niet opgedeeld in twee delen waardoor we weer konden spreken van een volwaardige 6u. Zoals gewoonlijk schreef ik al vrij vroeg een team in en ging ik op zoek naar een snelle teamgenoot. Ik kwam uiteindelijk bij Mats de Jong uit en die had weinig overtuiging nodig. Met Mats won ik reeds in 2015 en werd ik de afgelopen twee edities telkens tweede, het was dus tijd voor revanche!

De kwalificatie bestond uit drie sessies van 10 minuten, 5 minuten en één ronde respectievelijk. Enkel tijdens de eerste sessie mocht van rijder worden gewisseld. Ik besloot de kart warm te rijden en na enkele ronden het stuur door te geven aan Mats. Als ik na drie ronden de pits binnen rijd staan we op P1 met een marge van 0.2s op P2. Mats verscherpt onze tijd verder naarmate de sessie vordert en houdt P1 vast. In de tweede sessie doet hij dat kunstje nog eens over om in de hot lap sessie nipt naast de pole te grijpen na een klein foutje in zijn snelle ronde.

Mats nam de eerste twee uur van de wedstrijd voor zijn rekening welke hij uitstekend verwerkte. Hij gaf het stuur door aan mij toen we goed 12 seconden bonus hadden op dichtste achtervolgers DWT.

Met twee goede kartjes kon ik het gat uitbreiden tot iets meer dan een ronde voorsprong tot na ongeveer 20 minuten met mijn tweede kart plots linksvoor het wiel afbreekt bij het binnenrijden. Ik ben gedwongen in te stappen in de vervangkart die uiteindelijk meer dan 1 seconde per ronde trager bleek. Plots werden de rollen omgedraaid en liep DWT terug in op ons. Mijn derde kart was een stuk minder al kon ik de voorsprong in handen houden vooraleer het stuur terug aan Mats te geven.

Met een snelle en vervolgens een iets mindere kart kon hij de voorsprong terug uitbouwen naar ongeveer 50 seconden.

De afsluitende stint was voor mij. Toen alle kartwissels afgerond waren was het verschil tussen ons en DWT nog een dikke 30 seconden (met nog 40′ op de klok). Met een matige kart kon ik vermijden dat DWT te snel dichter kwam waardoor we twintig minuten op het einde steeds meer zicht begonnen te krijgen op de eindoverwinning. Ik besloot op dat moment geen risico’s meer te nemen en het tempo iets te laten zakken. Daardoor kwam DWT uiteindelijk terug tot op 9 seconden, wat ons dus verzekerde van de overwinning! Bluestar werd uiteindelijk derde op iets meer dan een ronde van ons.

 

Sterke comback in mijn Formula Karting debuut

Geef een reactie

Op 10 februari werd het derde seizoen van Formula Karting op gang geschoten, dit jaar gebeurde dat op de karting van Dolhain.

Voor mij was dit een stap in het duister aangezien ik aan mijn proefstuk toe was in deze competitie. Gezien het sterke deelnemersveld mik ik op een plek binnen de top 5 op het einde v/h seizoen.

Op vrijdagavond reed ik samen met Traxxis teamgenoten Ward Maenhout en Nick Van Ostade naar Dolhain om twee maal 30′ te trainen. Een training die meer dan welkom was voor mij om terug te wennen aan de piste, het was namelijk geleden van april vorig jaar dat ik er nog had gereden.

Op zaterdag werd de wedstrijd ingedeeld in vijf wedstrijd van telkens 17 ronden voorafgegaan door een hot lap kwalificatie. In elke wedstrijd was men verplicht een short-cut ronde te rijden en een pitstop te maken, dit om meer inhaalmogelijkheden te creëren en een tactisch element toe te voegen.

Met een 5de, 8ste, 10de en twee derde plaatsen wist ik uiteindelijk nipt zesde algemeen te worden in het dag klassement, iets waar ik achteraf gezien niet mocht over klagen.

Mijn eerste hot laps waren iets te conservatief, mijn laatste waren, mede door meer risico te nemen, een stuk beter. Achteraf bleek een beter dag resultaat quasi onmogelijk gezien de omstandigheden. Ik kwam op pure snelheid een klein tikkeltje te kort om echt voor de overwinning te gaan in de individuele heats. Al bij al echter tevreden met de gescoorde punten met het oog op het algemeen klassement!

Volgende manche is die van Essen op 10 maart, een piste waar ik nooit fan van ben geweest al moet ook gezegd worden dat ik er vorig jaar toch iets extra heb gevonden tijdens de 12u die we toen meereden. Het format voor die wedstrijd bestaat uit vier wedstrijd van 18 minuten voorafgegaan door één hot lap kwalificatie.

Volgende afspraak is de 6u van FKI over twee weken waar ik opnieuw met Mats de Jong een team vorm!