Op zaterdag 25 februari stond de vijfde editie van de 6u van FKI op het programma.
Zoals gewoonlijk vormde ik samen met Mats dJ een team onder de naam Traxxis CU@Finish.

Mats reed de kwalificatie die bestond uit drie heats van vijf minuten waarvan het gemiddelde van de drie snelste tijden telden. Mats wist ons op de tweede plaats te kwalificeren achter DWT.

Dit jaar bestond de 6u uit twee wedstrijd over 3u waarvan één in de gewone richting en één in de omgekeerde richting. Mats had de dag nadien een andere wedstrijd waardoor ik sowieso het laatste deel van de tweede race zou afwerken.

De start kart van Mats was enorm goed en hij kon na een vijftal ronden de leiding overnemen van DWT. Hij bouwde een mooie voorsprong uit van 9,5s tot hij per ongeluk te vroeg binnen kwam voor de kart wissel. Hij kwam nog net voor onze dichtste achtervolgers de baan op. Onze tweede en derde kart waren helaas een stuk minder snel terwijl onze naaste concurrenten één betere kart hadden wat uiteindelijk ook het verschil maakte. Mats reed deze wedstrijd dus volledig uit en eindige daarbij op de tweede plek. Zijn foutje in de pits had ons geen extra positie opgeleverd dus was dat ook snel vergeven en vergeten.

Voor race twee werden de startposities per twee omgedraaid. 2 werd 1, 1 werd 2 enzovoorts waardoor ik op pole mocht vertrekken. Ik wist dat ik een mindere kart had dan minstens twee rijders achter me waardoor ik besloot meteen te gaan verdedigen om zo op kop te blijven tot aan de kart wissel omdat ik wist dat onze tweede kart een hele goede was. Echter werd ik al na vijf ronden in de banden geduwd door Kevin Caprasse en dit zondere enige sanctie. Ik zakte daarmee weg naar de derde plek en het duurde niet lang of P4 en P5 me ook voorbij kwamen. Ik verloor gelukkig niet teveel tijd op de leiders al was het wel jammer want mijn tactiek leek aanvankelijk te gaan werken.

Met de tweede kart ben ik dikwijls snelste op de piste terwijl onze dichtste concurrenten, DWT, onze start kart hadden gekregen. Hun voorsprong verdween als sneeuw voor de zon waardoor we virtueel terug aan de leiding kwamen. Elke wedstrijd waren er twee verplichte wissels. Ik loste dat met Mats slim om door deze meteen na elkaar te doen. Zo konden we toch elk één wedstrijd volledig rijden.

Met de laatste kart was ik trager dan DWT en met nog 30 minuten op de klok kwam Felipe Vieira in mijn bumper aansluiten en begon het duel voor de tweede plaats en belangrijker voor een mogelijke overwinning. Zelfs al werd DWT derde in die tweede wedstrijd hadden Mats en ik één puntje te kort in totaal maar aangezien Jeroen Vatlet op positie vier niet zo ver achter lag probeerde ik zo goed mogelijk te verdedigen op Felipe in de hoop dat Jeroen zou komen aansluiten en een aanval op hem zou plaatsen.
Goed 20 minuten voor het einde kwam ook Kevin Caprasse aansluiten en die werkte zich vrij ‘vlot’ – lees: met het nodige duwen en trekken – naar voor in mijn bumper. Wat volgde is 10 minuten lang duwen en tikken tot Felipe terug voor Kevin raakte. Een tweetal ronden later lanceert Felipe zich in een onbestaand gat en knalt zodanig hard op mijn voorwiel dat het door de impact volledig plooit. Gelukkig kreeg ik een andere kart en mocht ik terug voor hem de piste op (rondes worden gecompenseerd) al had ik hier MINSTENS een penalty verwacht voor hem. Nog geen vijf minuten later duwde hij me dan maar dwars op mijn hoek om me vervolgens schaamteloos te passeren. Nog in dezelfde ronde ramde Kevin me op het snelste punt van het circuit ook op mijn hoek waardoor ik aan 40-50km/h de muur in vloog, hij had nota bene niks meer te winnen in dat duel want hij lag op dat moment al meer dan een ronde achter op ons.

Uiteindelijk werd ik in de tweede wedstrijd als derde afgevlagd maar dat kon me op dat moment weinig uitmaken. Vooral het feit dat bijna iedereen (inclusief marshalls en eigenaar van de karting) het had gezien en er niet is opgetreden stoorde me (nog altijd) gigantisch.

Mats en ik werden uiteindelijk tweede algemeen op 26 teams, een resultaat waar we op zich best tevreden mee mogen zijn, al heerst bij mij nog altijd de frustratie dat zulke belachelijke acties worden toegestaan.